درمان پارکینسون :اگر شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که به دنبال راهکارهایی مناسب جهت درمان پارکینسون می‌گردید، بهتر است بدانید این بیماری قابل درمان نبوده اما با کمک برخی راهکارها و روش‌ها می‌توان جلوی وخیم‌تر شدن علائم آن را گرفت. دقت داشته باشید که آزمایش خاصی هم برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد و معمولا پزشکانی که در زمینه بیماری‌های سیستم عصبی تخصص دارند، بیماری پارکینسون را بر اساس سابقه پزشکی‌تان، بررسی می‌کنند.
برای تشخیص این اختلال گاهی اوقات ممکن است پزشک یک اسکن توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتون (SPECT) به نام اسکن انتقال دهنده دوپامین (DAT) را پیشنهاد کند. اگرچه این می‌تواند به حمایت از سوء ظن مبنی بر ابتلا به بیماری پارکینسون کمک کند، اما این علائم و معاینات عصبی شما هستند که در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می‌کنند.
بیشتر بخوانید: نگهداری سالمند
روش‌های درمان پارکینسون
در برخی موارد پیشرفته ممکن است جهت درمان بیماری پارکینسون پزشک جراحی را به بیمار توصیه کند. همان طور که گفته شد در حال حاضر، بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما راه‌های متعددی جهت مدیریت علائم آن وجود دارد.
بسته به علائم خاص و نحوه عملکرد، درمان نیز می‌توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. داروهای مختلف تجویز شده توسط متخصص، اغلب بهترین روش برای درمان این اختلال هستند. یک گزینه درمانی ثانویه، جراحی برای کاشت دستگاهی است که جریان الکتریکی ملایمی را به بخشی از مغز شما می‌رساند.
همچنین برخی از گزینه‌های آزمایشی مانند درمان‌های مبتنی بر سلول‌های بنیادی وجود دارد، اما در دسترس بودن آنها اغلب متفاوت است و بسیاری از آنها برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون گزینه‌ای نیستند. پیوند سلول‌های بنیادی، ترمیم نورون، ژن درمانی و درمان‌های هدفمند ژنی نیز از دیگر روش‌های درمان پارکینسون به شمار می‌روند.
بیشتر بخوانید: احساس تندرستی در سالمندان مبتلا به پارکینسون با این 7 فعالیت
درمان بیماری پارکینسون با استفاده از تحریک عمیق مغز
در سال‌های گذشته، جراحی گزینه‌ای بود برای آسیب رساندن عمدی و زخمی شدن بخشی از مغز که به دلیل بیماری پارکینسون دچار اختلال شده بود. امروزه، همین اثر با استفاده از تحریک عمقی مغز امکان پذیر است، که از یک دستگاه کاشته شده برای رساندن جریان الکتریکی ملایم به همان نواحی استفاده می‌کند.
مزیت اصلی این است که تحریک عمقی مغز برگشت پذیر بوده، در حالی که آسیب عمدی زخم قابل برگشت نیست. این رویکرد درمانی تقریباً همیشه یک گزینه در مراحل بعدی بیماری پارکینسون است، زمانی که درمان با لوودوپا کاهش می‌یابد، و در افرادی که لرزش دارند و به نظر می‌رسد به داروهای معمول پاسخ نمی‌دهند.
محققان در حال بررسی درمان‌های احتمالی دیگری هستند که می‌تواند به بیماری پارکینسون کمک کند. در حالی که این‌ها به طور گسترده در دسترس نیستند، اما به افراد مبتلا به این شرایط امید می‌دهند.
بیشتر بخوانید :شناخت علایم اولیه ابتلا به پارکینسون در سالمندان
داروهای مناسب برای درمان پارکینسون
درمان های دارویی برای بیماری پارکینسون به دو دسته درمان‌های مستقیم و درمان‌های علائم تقسیم می‌شوند. درمان‌های مستقیم خود پارکینسون را هدف قرار می‌دهد اما درمان‌های علامتی فقط اثرات خاصی از بیماری موردنظر را درمان می‌کند.
داروهایی که بیماری پارکینسون را درمان می‌کنند این کار را به روش‌های مختلفی انجام می‌دهند. مثلا اضافه کردن دوپامین داروهایی مانند لوودوپا می‌توانند سطوح موجود دوپامین را در مغز شما افزایش دهند. این دارو معمولا تأثیر به خصوصی را بر روی علائم و نشانه‌های موجود به جای می‌گذارد و اگر زمانی چندان مؤثر نباشد، ممکن است نشانه دیگری از پارکینسونیسم به جای بیماری پارکینسون باشد.
شبیه سازی دوپامین آگونیست‌های دوپامین داروهایی هستند که اثری شبیه دوپامین دارند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی بوده که باعث می‌شود سلول‌ها وقتی مولکول دوپامین روی آنها می‌چسبند، به روش خاصی عمل کنند. آگونیست‌های دوپامین می‌توانند چسبیده شوند و باعث شوند سلول‌ها به همان شیوه رفتار کنند. این موارد در بیماران جوان‌تر برای به تاخیر انداختن شروع لوودوپا شایع‌تر است.
مسدود کننده‌های متابولیسم دوپامین بدن شما فرآیندهای طبیعی برای شکستن انتقال دهنده‌های عصبی مانند دوپامین دارد. داروهایی که بدن شما را از تجزیه دوپامین باز می‌دارند، اجازه می دهند دوپامین بیشتری در دسترس مغز شما باقی بماند. آنها به خصوص در مراحل اولیه بیماری مفید هستند و می‌توانند در صورت ترکیب با لوودوپا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون کمک کنند.
سخن پایانی
حال که با روش‌های مناسب جهت درمان پارکینسون آشنا شدید، بهتر است با توجه به توصیه و تجویز پزشک یک راهکار درمانی مناسب را انتخاب کنید تا دچار مشکلات بیشتری نشوید و سریع‌تر علائم موجود را هم کاهش دهید.
