برخی از مهمترین موانع در ایجاد سیاست‌های خوب عمومی در مورد سالخوردگی ، نگرش منفی درباره پیری و فرضیات درباره افراد مسن است. اگرچه شواهد قابل توجهی در مورد بسیاری از مشارکتهایی که افراد مسن در جوامع خود می کنند وجود دارد ، اما آنها اغلب به عنوان وابسته ، ضعیف ، دور از ذهن یا بار کلیشه ای می شوند. این نگرش های سن گرایانه ، آزادی افراد سالخورده را برای زندگی در زندگی خود انتخاب می کند و ظرفیت ما را برای سرمایه گذاری از ظرفیت انسانی بزرگ که افراد مسن تر نمایندگی می کنند ، محدود می کند. پرستار سالمند می تواند به شما برای مراقبت از عزیزانتان کمک کند.
نگرش منفی درباره پیری که هیچ فرد مسن معمولی وجود ندارد
سن بالاتر با تنوع زیاد مشخص می شود. برخی از افراد 80 ساله از نظر ظرفیت جسمی و روحی بالاتری دارند که با افراد 20 ساله مقایسه مطلوبی می شود. سایر افراد در همان سن ممکن است به فعالیتهای اساسی مانند پانسمان و غذا خوردن نیاز به مراقبت و پشتیبانی گسترده داشته باشند. این سیاست ، برداشت غلط درباره سالمند ، باید برای بهبود توانایی عملکرد همه افراد مسن طراحی شود ، چه آنها محکم باشند ، چه وابسته به مراقبت و چه در بین.
تنوع در سنین بالاتر تصادفی نیست
بخش عمده ای از تنوع ظرفیت و شرایطی که در سنین بالاتر مشاهده می شود ، نتیجه تجمعی بودن مزیت و ضرر در زندگی افراد است. محیط های جسمی و اجتماعی که در آن زندگی می کنیم تأثیرات قدرتمندی در پیری سالمند دارند. با این حال روابط ما با محیط های ما توسط عواملی مانند خانواده ای که ما در آن به دنیا آمده ایم ، جنسیت ، قومیت و منابع مالی شکل گرفته است.
در نتیجه ، افراد مسن با بیشترین نیازهای بهداشتی اغلب دارای کمترین منابع اقتصادی و اجتماعی برای رفع آنها هستند. این سیاست باید از تقویت نابرابریهای بهداشتی و نگرش منفی درباره پیری که پایه و اساس این تنوع را تشکیل می دهد جلوگیری کند.
برداشت غلط درباره سالمند که افراد مسن وابسته به مراقبت هستند
این نگرش منفی درباره پیری که همه سالمندان به مراقبت و نگهداری نیاز دارند باید اذعان داشت که فقط بخش کمی از افراد مسن برای مراقبت به دیگران وابسته هستند. در حقیقت افراد مسن کمک بسیاری به خانواده ها و جوامع خود می کنند. تحقیقات انجام شده در انگلستان بریتانیا و ایرلند شمالی در سال 2011 تخمین زدند كه ، مشاركت سالمندان از طریق مالیات ، هزینه های مصرف كننده و سایر فعالیت های اقتصادی با ارزش تقریبا 40 میلیارد GBP بیشتر از هزینه های مربوط به آنها از طریق حقوق بازنشستگی ، رفاه و مراقبت های بهداشتی انجام شده است. .
این قرار است تا سال 2030 به 77 میلیارد GBP برسد. اگرچه شواهد کمتری از کشورهای کم درآمد و متوسط در دسترس است ، اما سهم افراد مسن در این تنظیمات نیز قابل توجه است. به عنوان مثال در کنیا ، میانگین سنی کشاورزان خردسال 60 سال است که آنها را برای تضمین امنیت غذایی بسیار مهم می کند. سیاست باید از دیدگاه های کلیشه ای که منجر به تبعیض علیه افراد و سوءبرداشت غلط در باره این گروه ها می شود صرفاً بر اساس سن جلوگیری کند.
افزایش سن هزینه های مراقبت های بهداشتی را افزایش می دهد
اگرچه سن بالاتر عموماً با افزایش نیاز به مراقبت های بهداشتی همراه است ، اما ارتباط با استفاده از خدمات درمانی ضعیف است. به عنوان مثال ، با وجود بار زیاد بیماری در محیط های کم درآمد ، افراد مسن تمایل دارند از خدمات بهداشتی و درمانی کمتر از بزرگسالان جوان استفاده کنند. در کشورهای پردرآمد شواهد در حال رشد وجود دارد که نشان می دهد در حدود 70 سالگی هزینه های مراقبت های بهداشتی به ازای هر فرد بطور چشمگیری کاهش می یابد و مراقبت های طولانی مدت این شکاف را پر می کنند.
بنابراین یکی از راه های کنترل هزینه های مراقبت های بهداشتی غیر ضروری سرمایه گذاری در سیستم های مراقبت طولانی مدت است. فعال کردن افراد برای زندگی طولانی و سالم نیز ممکن است فشارها بر تورم هزینه های مراقبت های بهداشتی را کاهش دهد زیرا برخی از هزینه های مراقبت های بهداشتی در دوران پیری پیشرفته قرار می گیرند.
70 هنوز 60 نیست
شواهد اندکی وجود دارد که نشان می دهد افراد مسن امروزی زندگی را در سلامت بهتر از والدین یا پدربزرگ و مادربزرگشان تجربه می کنند.تحلیلی که توسط WHO در سال 2014 از مطالعات گسترده طولی انجام شده در کشورهایی که درآمد بالا دارند ، نشان می دهد که اگرچه شیوع ناتوانی شدید (تعریف شده به عنوان شرایطی است که از شخص دیگری برای انجام فعالیتهای اساسی مانند غذا و شستشو درخواست کمک می کند) کاهش یافته است. اندکی ، هیچ تغییر قابل توجهی در ناتوانی کمتر شدید در طول 30 سال گذشته مشاهده نشده است. سرمایه گذاری در پیری سالم برای کشورهایی که از پیری جمعیت بهره مند می شوند بسیار مهم است.
سلامتی خوب در سنین بالاتر فقط عدم وجود بیماری نیست
بیشتر افراد بالای 70 سال در همان زمان تعدادی از شرایط سلامتی را تجربه می کنند ، اما همچنان قادر به انجام کارهایی هستند که برای آنها مهم است. ترکیب ظرفیت های جسمی و روحی یک فرد (معروف به ظرفیت ذاتی) پیش بینی بهتری برای سلامت و رفاه آنها از وجود یا عدم وجود بیماری است.
خدماتی که یکپارچه هستند و بر بهبود ظرفیت ذاتی افراد سالخورده متمرکز هستند ، نتایج بهتری دارند و احتمالاً این نگرش منفی درباره پیری که گرانتر از خدماتی که روی هر بیماری خاص متمرکز شده باشند نیستند.
خانواده ها مهم هستند اما به تنهایی نمی توانند مراقبت های بسیاری از سالمندان را تأمین کنند
در حالی که خانواده ها همیشه در مراقبت طولانی مدت نقش اصلی را ایفا می کنند ، تغییر جمعیتی و هنجارهای اجتماعی بدان معنی است که تنها برای خانواده ها نمی توان نیازهای افراد مسن وابسته به مراقبت را برآورده کرد. مراقبت طولانی مدت بیش از برآورده کردن نیازهای اساسی است – این مربوط به حفظ حقوق افراد مسن (از جمله سلامتی) ، آزادی های اساسی و کرامت انسانی است.
این بدان معناست که جهت کاستن از بار منفی جامعه به سالمندان و نگرش منفی درباره پیری مراقبان نیاز به آموزش و پشتیبانی کافی دارند. برای اطمینان از دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت و جلوگیری از مشکلات مالی هم برای افراد سالخورده و هم مراقبان آنها ، باید مسئولیت مراقبت های طولانی مدت بین خانواده ها ، دولت ها و سایر بخش ها مشترک باشد.
مخارج مربوط به جمعیت قدیمی تر یک سرمایه گذاری است نه هزینه
آنها به جای اینکه هزینه های مربوط به جمعیت مسن را صرفاً به عنوان هزینه کنند ، در واقع به نظر می آید به جای نگرش منفی درباره پیری دربالابودن هزینه های نگهداری از سالمندان بهتر است به عنوان سرمایه گذاری در نظر گرفته شوند. این سرمایه گذاری ها با افزایش مشارکت ، مصرف و انسجام اجتماعی می توانند سود قابل توجهی را در سلامت و رفاه سالمندان و برای کل جامعه به همراه داشته باشند.
سیاست ها باید به گونه ای تنظیم شوند که توانایی های افراد سالخورده را در انجام کارهایی که برای آنها ارزش قائل هستند و این کمک ها را انجام دهند ، تنظیم شود ، نه اینکه با یک برداشت غلط درباره سالمند به دنبال کاهش هزینه های اجتماعی باشند.
پیشنهاد مطالعه: مزایای کار کردن با یک پرستارسالمند
این مربوط به ژن‌ها نیست
در حالی که پیری سالم از بدو تولد با میراث ژنتیکی ما شروع می شود ، تنها حدود 25٪ از تنوع طول عمر توسط عوامل ژنتیکی توضیح داده می شود. 75٪ دیگر تا حد زیادی نتیجه تجمعی اثر متقابل ما با محیط های جسمی و اجتماعی ما است که رفتارها و قرار گرفتن در معرض آنها را در طول دوره زندگی شکل می دهد.
بسیاری از فرصت ها و موانعی که با آنها روبرو هستیم به شدت تحت تأثیر ویژگی های شخصی مانند جنس و قومیت و همچنین شغل ، سطح تحصیلات و ثروت و از این برداشت غلط درباره سالمندقرار گرفته اند. سیاست ها باید در طول دوره زندگی به این تعاملات شخص و زدودن این برداشت غلط درباره سالمند و محیط در مورد سالخوردگان و افراد مسن در سطح جامعه بپردازند.
سن بازنشستگی اجباری به ایجاد شغل برای جوانان کمک نمی کند
این نگرش منفی درباره پیری جامعه درباره اعمال سیاست های سن اجباری برای بازنشستگی به ایجاد شغل در جوانان کمک نمی کند ، اما توانایی شرکت در کارگران مسن را کاهش می دهد. آنها همچنین فرصت های سازمان را برای بهره مندی از توانایی های کارگران مسن تر کاهش می دهند. در واقع این برداشت غلط درباره سالمند از سن پیری نشان نداده است که سن یک شاخص قابل اعتماد برای قضاوت در مورد بهره وری بالقوه کارگران یا اشتغال است.
بعلاوه ، بررسی ها در ایالات متحده ، به عنوان مثال ، نشان داده است که اکثر افرادی که به سن بازنشستگی سنتی نزدیک می شوند ، واقعاً نمی خواهند بازنشسته شوند. با وجود این ، بسیاری از کشورها یا صنایع هنوز سن بازنشستگی اجباری دارند. این شیوه ناشی از نگرش منفی درباره پیری تبعیض آمیز باید از بین برود.
