18 علامت هشدار دهنده اولیه ADHD که می توان در کودکان مشاهده کنید : هر بچه ای گاهی بی توجه یا بیش فعال است. وقتی والدین به این رفتارها عادت می کنند، نقش مهمی در ایجاد تغییرات مثبت دارند. در مقایسه با والدینشان، بیشتر بچه ها بیش فعال به نظر می رسند. آنها همیشه در حرکت هستند. به راحتی حواسشان پرت می شود و مقادیر بی پایانی انرژی دارند.
وقتی والدین یا مراقب کودک نگران اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) فرزندانشان هستند، تمایل دارند روی این بیش فعالی تمرکز کنند. اما باید به آخرین کلمه در شرایط توجه بیشتری کرد: بی نظمی.
ADHD یک بیماری مزمن است. بیش از 60 درصد از کودکانی که آن را دارند تا بزرگسالی آن را با خود حمل می کنند. تشخیص زودهنگام می تواند به فرزند شما کمک کند تا درمان مورد نیاز خود را دریافت کند و ابزارهایی را در اختیار شما بگذارد تا به او کمک کند تا وضعیت خود را مدیریت کند.
علائم ADHD رفتارهای رایجی است که در همه کودکان دیده می شود، ADHD پیچیده است. شما نمی توانید به سادگی چند علامت را از یک لیست بررسی کنید و آن را تشخیص دهید. در یک مرحله، هر کودک یک علامت ADHD را نشان می دهد. ممکن است آن را ببینید و فکر کنید مشکلی وجود دارد. اما در مجموع، آنها رفتارهای عادی را برای یک کودک هم سن و سال خود نشان می دهند.
پیشنهاد مقاله : پرستار بیمار adhd و مسئولیت‌های وی
نشانه های بی توجهی
توجه نیمی از مشکل در ADHD است. چه برای شما باشد چه معلم چه پرستار در منزل، در خانه یا مدرسه، توجه کودکان مبتلا به ADHD ممکن است سخت باشد. و این در توانایی آنها برای گوش دادن، یادگیری و حتی فکر کردن اختلال ایجاد می کند. فرزند شما ممکن است دچار مشکل شود:
- توجه به جزئیات یا اشتباهات بی دقتی
- تمرکز روی کارها یا در بازی
- وقتی شما یا یک معلم مستقیماً با آنها صحبت می کنید گوش کنید
- دنبال کردن دستورالعمل ها، تکالیف یا کارهای خانه
- سازماندهی کارها یا فعالیت ها
- انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی در مدت زمان طولانی دارد و ابراز بیزاری می کند یا کاملاً از این کارها اجتناب می کند
نشانه های بیش فعالی و تکانشگری
یک بچه هیجان‌انگیز با انرژی بالا که بر اساس تکانه‌های او عمل می‌کند، ممکن است در انتهای اختلال بیش‌فعالی و تکانشگری بیفتد. این رفتارها به خصوص در مدرسه می تواند مخرب تر باشد. فرزند شما ممکن است:
- بی قراری می کنند، می پیچند و مدام به دست ها یا پاهایشان ضربه می زنند
- در مدرسه، کلیسا یا موقعیت‌هایی که باید بنشینند، از صندلی خود خارج شوید
- در مکان ها یا موقعیت های نامناسب بدوید و صعود کنید
- قادر به بازی یا شرکت در فعالیت های اوقات فراغت نباشید
- موتور بالایی داشته باشید و همیشه در حال حرکت باشید
- زیاد حرف بزن
- قبل از تکمیل سؤالات، پاسخ‌ها را واضح بیان کنید
- در انتظار نوبت خود مشکل دارند
- مکالمات و بازی ها را قطع کنید
ممکن است به این لیست ها نگاه کنید و فکر کنید: “آره، این بچه من است.” در حالی که در تنظیمات اشتباه، بسیاری از این رفتارها مخرب هستند – حتی شرم آور – ممکن است برای سن کودک شما کاملا طبیعی باشند. به عنوان مثال، بسیاری از والدین شروع به نگرانی در مورد ADHD در کودکان نوپا خود می کنند. اما این علائم برای کودکان در آن مرحله رشد طبیعی است.
با این حال، علائم هنوز هم می توانند خیلی زود ظاهر شوند. ADHD را می توان در اوایل چهار سالگی تشخیص داد. برای تشخیص این بیماری در سنین بین چهار تا 16 سالگی، کودک باید شش علامت یا بیشتر را برای بیش از شش ماه نشان دهد که بیشتر علائم آن قبل از 12 سالگی ظاهر می شود. و در خانه، و باعث ایجاد مشکل در آن تنظیمات شود.
آیاADHD همان ADD است؟
اکنون، آنها همان اختلال در نظر گرفته می شوند – فقط انواع مختلف آن. بسته به مجموعه علائمی که کودک دارد، آنها به یکی از سه دسته تقسیم می شوند:
- عمدتاً بی توجه – این همان چیزی است که قبلاً به عنوان ADD شناخته می شد. یک کودک بیشتر نشانه های بی توجهی را نشان می دهد اما بیش از حد یا تکانشی نیست.
- عمدتاً بیش فعال- تکانشگر – کودک می تواند تمرکز و توجه داشته باشد، اما نشانه های زیادی از بیش فعالی و تکانشگری را نشان می دهد.
- ترکیبی – اکثر کودکان مبتلا به ADHD یک کیسه مختلط هستند. آنها علائمی از هر دو طرف این اختلال دارند.
- رفتارهای ADHD به قدری به هم مرتبط هستند که می توانند در طول زمان تغییر کنند. کودک شما ممکن است به شکل ترکیبی ADHD تشخیص داده شود و سال ها بعد، عمدتاً بی توجه باشد. هنگامی که علائم آنها تغییر می کند، درمان آنها نیز ممکن است تغییر کند.
