مراقبت از کودک به تنهایی کار دشواری است، به ویژه در مراقبت و نگهداری از کودک مبتلا به اوتیسم این امر با پیچیدگی های بیشتری همراه خواهد بود. زیرا نیاز به مطالعه و مهارت های خاصی دارد.
اوتیسم یک اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود و علائم آن اغلب تا قبل از 3 سالگی بروز پیدا می کند.
در این کودکان برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی با اختلال همراه است. از جمله علائم شایع این اختلال انجام رفتارهای تکراری، پاسخ های غیرطبیعی به سوالات، ناراحتی شدید در مقابل تغییرات و وابستگی شدید به اشیاء است.
کودکان مبتلا به اوتیسم رفتارهای متفاوتی نسبت به سایر کودکان دارند. آنها کارهای خود را به روش های خاصی انجام می دهند به همین دلیل گذران وقت با آنها می تواند بسیار هیجان انگیز و سرگرم کننده باشد.از نشانه های این اختلال عدم برقراری تماس چشمی با مخاطب است. در برخی از این کودکان توانایی صحبت کردن تکامل پیدا نکرده است ولی کودکانی که میتوانند صحبت کنند بر روی یک موضوع خاص که مورد علاقه آنها است تمرکز دارند.
توانایی این کودکان با توجه به میزان اختلال در آنها می تواند متفاوت باشد. بنابراین مراقبت از آنها نیازمند دانش کافی و توجه به نیازهای ویژه این کودکان است.
برخی از نکاتی که میتواند به مراقبین و پرستاران کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط بهتر به آنها کمک کند عبارتند از:
زمانی را به مطالعه درمورد اوتیسم اختصاص دهید:
هرچه درک شما درمورد ویژگی های این اختلال بیشتر باشد راحت تر می توانید با این کودکان ارتباط برقرار کنید. کودکان مبتلا به اوتیسم در طیف گسترده ی این اختلال قرار می گیرند و برخی بیشتر و برخی کمتر نشانه های این اختلال را نشان می دهند. اگرچه هنوز برای این اختلال درمانی وجود ندارد اما با برخی رویکردهای رفتاری میتواند مهارت برقراری ارتباط را در آنها ارتقاء داد.
با خانواده دارای کودک اوتیسم ملاقات داشته باشید.
قبل از اینکه کاملا مسئولیت مراقبت و نگهداری از کودک مبتلا به اوتیسم را در زمان عدم حضور والدین به عهده بگیرید خانواده را ملاقات کنید تا روش برخورد و شیوه های تربیتی و تعامل اعضای خانواده با کودک را مشاهده کنید و در مراقبت از کودک از عادات و شیوه برخورد مناسب با کودک آگاهی کسب کنید.
شما می توانید از این فرصت استفاده کنید و سوالات خود را در زمینه مراقبت از کودک از والدین بپرسید. اگر بازی و مهارت خاصی را باید به کودک اموزش دهید از والدین بخواهید تا لوازم مورد نیاز را برای شما آماده کنند.
نیازهای ویژه کودک را بشناسید:
از والدین درمورد رفتارها و عادات خاص کودک سوال بپرسید و در برنامه روزانه کودک لحاظ کنید.
قوانین و مقررات متداولی که کودک باید رعایت کند چه مواردی هستند؟
آنها را یاداشت کنید و در معرض دید خود و کودک قرار دهید.
آیا کودک رژیم غذایی خاصی دارد؟
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند غذاهای متنوع و متداول را بخورند. اغلب آنها نسبت به رنگ و بافت غذاها حساس هستند. از این رو اطلاعات دقیق مربوط به رژیم غذایی و برنامه غذایی کودک را از والدین دریافت کنید.
بهترین راه برقراری ارتباط با کودک چیست؟
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم نمیتوانند کاملا واضح صحبت کنند و ارتباط غیر کلامی را ترجیح میدهند.
چگونه با مشکلات مواجه شوید؟
از والدین بپرسید چه موضوع و اتفاقاتی باعث ناراحتی فرزند آنها می شود و در صورت اتفاق افتادن آنها باید چگونه واکنش نشان دهید.
در صورت بروز اتفاقات اورژانسی با چه کسی تماس بگیرم؟
از والدین بخواهید درمورد مشکلات و بیماری های کودک به شما اطلاعات دقیقی ارائه دهند و علائم آن را برای شما توضیح دهند. نوع داروها، زمان مصرف آنها چگونه است؟ در زمان شدت یافتن مشکل باید با چه کسی تماس بگیرید؟
برنامه روزانه خانواده را دنبال کنید:
کودکان مبتلا به اوتیسم نیاز به برنامه مشخص و ساختار یافته دارند. از آنجایی که شما به تازگی وارد خانواده شده اید ممکن است کودک احساس کند نظم و برنامه قبلی خانواده دچار تغییر شده است و رفتارهای ناشی از نگرانی و ناراحتی بروز دهد. اگر کودک از حضور شما در خانه ناراحت است و با شما تعامل خوبی ندارد، به او زمان بدهید و سعی کنید حداقل یک ساعت قبل از خروج والدین به محل کار بروید تا با کودک قبل از خروج والدین از منزل به کمک آنها ارتباط برقرار کنید.
به نیازهای اختصاصی کودکان مبتلا به اوتیسم احترام بگذارید:
نکاتی که مراقبین کودک مبتلا به اوتیسم باید رعایت کنند.
- حمایت و پشتیبانی خود را به انها نشان دهید اما تا حد امکان از بغل کردن آنها خودداری کنید. زیرا اغلب این کودکان دوست ندارند لمس شوند.
- صبور باشید زیرا ممکن است کودک به مرور به شما عادت کند
- کودک اوتستیک تماس چشمی کمی برقرار می کند پس به انها اصرار نکنید که در زمان صحبت حتما به شما نگاه کند.
- رفتارهای تحریک کنننده ی این کودکان را که به خاطر جلب توجه است نادیده بگیرید.
- اجازه دهید کودک به شما نزدیک شود سپس رفتار او را مدیریت کنید.
- به روش انجام کار کردن انها احترام بگذارید
- در اصول تربیتی کودک با والدین هماهنگ باشید.
پیوسته با کودک در ارتباط باشید:
به عنوان مراقب و پرستار کودک برقراری ارتباط صمیمی و همراه با دلسوزی باعث می شود زمانی را که در کنار کودک هستید لحظات شاد و مفرحی داشته باشید.
مهارت تسلط بر هیجانات را در خود ایجاد کنید:
توانایی آگاهی از احساسات و مدیریت آنها از جمله مهارتهای مهمی است که باید در خود ایجاد کنید. زیرا ممکن است در برخورد با این کودکان کنترل خود را ازدست بدهید و واکنش های نامناسبی از خود بروز دهید. برای آرام کردن خود از تمرین های ساده مانند تنفس عمیق و تمرین های کششی استفاده کنید.
برقراری ارتباط کلامی کمتر منجر به نزدیکی بشتر می شود:
در زمان برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اوتیسم از حداقل کلمات استفاده کنید و پس از آن به کودک فرصت دهید تا جمله شما را پردازش کند. این کودکان نمی توانند بلافاصله به شما نگاه کنند و پاسخ مورد انتظار شما را بدهند. در زمان صحبت نیز سعی کنید به آهستگی کلمات را به کودک بگویید.
نظر خود را به کودک تحمیل نکنید:
اگرچه مراقب کودک وظیفه مراقبت و راهنمایی کودک را به عهده دارد اما کودک نیز نظر و حق انتخاب دارد پس سعی نکنید با نظرات و کارهای کودک اگر آسیب زننده و حادثه آفرین نیستند مخالفت کنید. این موضوع باعث می شود کودک کمتر احساس نا امیدی کند و با شما همکاری بیشتری داشته باشد.
موفقیت های کوچک را جشن بگیرید
کودکان را در فعالیت های مختلف مشارک دهید و اهداف کوتاه مدت مشخص کنید و با تلاش و دستیابی کودک به این اهداف برای او جشن بگیرید.
تمامی کودکان به مراقبت و توجه نیاز دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم زمان بیشتری نیاز دارند تا با شما ارتباط برقرار کنند و این امر نیاز به مهارت و کسب تجربه و کمک دارد.
