بسیار معمول است که خواب فرد یا کودک دچار مشکلاتی شود، این مسئله حتی در مورد خوش خواب ترین کودکان نیز صدق می کند. این می تواند بدین معنی باشد که فرد یا به سختی به خواب می رود و یا این که به طور ناگهانی شب‌ها از خواب بیرون آید. کودک شما می تواند دچار وحشت شبانه یا حمله بیداری شبانه شود، که چیزی مانند خوابگردی یا همان راه رفتن شخص در هنگام خواب است، اما با این تفاوت که در پرش ناگهانی شبانه از خواب در کودک، ترس در کودک، بیشتر القا می‌شود. بیداری‌های ناگهانی شبانه معمولا مرتبط با کم خوابی هستند.
پس از پریدن ناگهانی کودک از خواب باید چکار کنیم؟
هنگامی که کودک شما وحشت زده از خواب می پرد به سراغ او رفته، اما دقت داشته باشید که با او صحبت نکنید و یا حتی سعی به آرام کردن او نکنید. کودک شما در برابر تلاش شما برای آرام کردنش مقاومت نشان می دهد و گیج و سردرگم می‌شود. تلاش شما در جهت آرام کردن کودک موجب گسترش و تشدید این وحشت ناشی از خواب او می‌شود، حتی استفاده از نام کودک نیز می تواند حال او را بدتر کند. به همین ترتیب پرستار کودک نباید به زور تلاش به بیدار کردن او بکند. کودک ممکن است فکر کند که شما قصد حمله ور شدن و آسیب رساندن به او را دارید. به جای این ها پرستار کودک می بایست بگذارد تا حمله بیداری شبانه مسیر طبیعی خود را طی کند و کنار او بماند تا مطمئن شود کودک به خودش آسیب نرساند.
خواب بد دیدن در کودکان
کودک شما ممکن است صرفا خواب بد ببیند. تخیلات کودک شما در حال رشد است و این تخیلات به دنیای خواب هم وارد می شود. هنگامی که کودک پس از دیدن کابوس از خواب بیدار می شود، پرستار کودک می بایست به پیش او برود ، به او قوت قلب بدهد و او را آرام کند. تنها با کمی نوازش حال او خوب می شود. در صورت درخواست کودک، در کنار او بمانید تا دوباره به خواب برود. اگر کودک نمی‌خواهد در مورد خواب خود صحبت کند نگران نباشید، چون معمولا خواب‌ها در مورد موضوعات معنی داری نیستند و صرفا برای کودک ترسناک به نظر می رسند.
دیگر دلایل متعارفی که موجب خوابگردی یا راه رفتن در هنگام خواب ، در افرادی که پیشینه خوابیدن خوبی دارند می شود، عبارت است از :
- بیماری
- اضطراب حاصل از جدایی (یعنی تاب فاصله گرفتن از پرستار کودک یا والدین را ندارد)
- زیادی تغییرات در ذهن کودک
در چنین مواردی جدا از رسیدگی به بیماری کودک که شامل پایین آوردن تب و مقابله با درد گوش یا گلو است، که خود موجب ناراحتی کودک بیمار می شود- کار هایی را می توان انجام داد. پرستار کودک ابتدا باید مطمئن شود که کودک به میزان کافی بخوابد. شاید دور از ذهن به نظر برسد، اما هر چه کودک کمتر بخوابد ، احتمال این که نتواند به موقع بخوابد و هم چنین نتواند در تمام شب خواب بماند، افزایش می یابد. پس مطمئن شوید کودک در طول روز نیز به اندازه کافی بخوابد و شب‌هنگام نیز به موقع به خواب رود.
هنگامی که کودک شب هنگام از خواب می پرد، پرستار کودک می بایست آرام و ملایم با او برخورد کند و رفتاری نکند که موجب جلب توجه شود. باید کودک را متوجه کرد که مشکلی پیش نیامده و همه چیز مرتب است؛ اما زمان خواب است و او باید بخوابد. مکالمات خود را با کودک کوتاه نگهداشته و سعی کنید نور اتاق به میزان حداقل باشد.
