هنگامی که یک کودک دچار خفگی می‌شود، به این معنی است که یک شی – معمولا غذا یا یک اسباب بازی – در نای (راه هوائی) گیر کرده و هوا را به طور معمول به داخل ریه یا خارج از آن جریان نمی‌یابد، بنابراین کودک نمی تواند به خوبی نفس بکشد.
نای معمولا توسط یک زبانه کوچک از غضروف به نام اپیگلوتیت محافظت می شود. نای و مری یک ورودی را با هم به در انتهای گلو به اشتراک می‌گذارند، و اپیگلوتیت مانند یک درب عمل می کند، هر بار که فرد قورت می‌دهد به طور ناگهانی بسته می‌شود. این اجازه می دهد تا مواد غذایی به مری منتقل شده و مانع از رفتن آنها به داخل نای شود.
اما هر چند مدت یکبار، اپیگلوتیت به اندازه کافی سریع نیست و یک شی می‌تواند به داخل نای برسد. این اتفاقی است که هنگامی که چیزی در گلو گیر می‌کند، می‌افتد.
در اغلب مواقع، غذا یا شی فقط به صورت جزئی نای را مسدود می کند، سرفه می شود و تنفس سریع به حالت عادی باز می‌گردد. کودکانی که به نظر می رسد دچار خفگی شده اند و سرفه می‌کنند، اما هنوز هم می تواند نفس بکشد و صحبت کنند معمولا بدون کمک بهبود می یابند. این می تواند برای آنها ناراحت کننده و آزاردهنده باشد، اما معمولا بعد از چند ثانیه خوب هستند.
خفگی می‌تواند اضطراری باشد
گاهی اوقات یک شی می تواند به داخل نای نفوذ کند و راه هوایی را کاملا مسدود کند. اگر جریان هوا به داخل و خارج از ریه ها مسدود شود و مغز از اکسیژن محروم شود، خفگی می تواند یک خطر اضطراریِ تهدید کننده ی حیات باشد.
کودک ممکن است دچار خفگی و نیازمند به کمک فوری باشد اگر او:
? قادر به تنفس نباشد
? نفس نفس می‌زند و با خس خس و صدا نفس می‌کشد
? قادر به صحبت کردن، گریه کردن یا ایجاد سر و صدا نباشد
? کبود شود
? گلویش را گرفته یا بال بال می زند
? وحشت زده به نظر می رسد
? بی حس یا بی هوش می شود
در این موارد، بلافاصله پرستار کودک فشار شکمی را (همچنین به عنوان مانور هیملیچ (Heimlich) نیز شناخته می شود)، روش استاندارد نجات برای زمان خفگی، اگر آموزش دیده است آغاز کند.
