مراقب و پرستار بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی می دانند که شرایط این بیماران تا چه حد چالش براگیز است. تغییرات خلقی که در این افراد مشاهده می شود شرایط زندگی را برای خود، خانواده و مراقبین خود دشوار می کند. برای افرادی که به اختلال دو قطبی دست و پنجه نرم می کنند بسیار مهم است که دوران شیدایی و یا افسردگی را چگونه سپری کنند. از این رو دوستان، اعضای خانواده و مراقب و پرستار بیمار دارای اختلال دوقطبی می توانند در گذر از این دوران به بیمار کمک کنند.
اختلال دوقطبی چیست؟
این اختلال از جمله بیماری های روانی است که در فرد بیمار دچار تغییرات شدیدی در خلق وخو می شود و به دنبال سطح انژی و فعالیت افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.
این اختلال در تمامی گروه های سنی مشاهده می شود اما میانگین سنی ابتلا به آن 25 سال گزارش شده است.
انواع اختلال دو قطبی بر اساس شدت علائم آن در طیفی از نوع خفیف تا شدید دسته بندی می شود.
- اختلال دوقطبی نوع یک
- اختلال دوقطبی نوع دو
- اختلال دوقطبی ادواری
- اختلال دوقطبی ناشی از مصرف دارو
- اختلال دوقطبی ناشی از شرایط پزشکی
- اختلال دوقطبی ناشناخته و بیماری های همراه
علائم و نشانه های اصلی این اختلال تغییرات خلقی بارز است که با عنوان فاز شیدایی و یا فاز افسردگی از آن ها نام برده می شود.
افراد مبتلا به این نوع از اختلال در دوره های فاز شیدایی و یا افسردگی را تجربه می کنند. شدت این علائم با توجه نوع دسته بندی تفاوت دارد.
وظایف مراقب و پرستار بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی
زندگی با افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کار ساده ای نیست اما چگونگی رفتار مراقب و پرستار بیمار دو قطبی به شدت در زندگی این افراد تاثیر مثبت دارد.
راهکارهایی که می تواند توسط مراقب و پرستار بیماردار دارای اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از :
آگاهی خود را بالا ببرید
هر چه میزان دانش شما درمورد این اختلال و نشانه های آن بیشتر باشد شما در زمان بروز این علائم واکنش های مناسب تری بروز می دهید و این بیماران را بهتر درک خواهید کرد.
شنونده خوبی باشید
لزوما شما نباید به تمامی پرسش ها جواب بدهید و یا اظهار نظر کنید. بلکه فقط به صحبت ها و نگرانی های انها گوش دهید و با آنها همدلی کنید.
در زمان گوش دادن به صحبت های این افراد از قضاوت و یا بیان جملات ناامید کننده بپرهیزید و آنها را درک کنید و با آرامش به حرف آنها گوش دهید.
حمایت کنید
این بیماران گاهی احساس می کنند که در مقابل حوادث و روند زندگی کاملا ناتوان هستند. در این موقعیت ها به آنها اطمینان دهید که همواره از آنها حمایت می کنید. نقاط قوت و نکات مثبت آنها را برایشان یادآوری کنید تا احساس بی ارزشی نکنند.
در روند درمان آن ها مشارکت کنید
این گروه از بیماران نیاز به ملاقات های مکرر با روانشناس و مشاور خود دارند حتی اگر با آنها در جلسات مشاوره آنها شرکت نمی کنید و یا اجازه حضور در جلسه را ندارید، آنها را در روند درمانشان همراهی کنید. از این طریق می توانید به آنها کمک کنید تا احساس استرس و اضطراب کمتری تجربه کنند.
برنامه ریزی مشخصی طراحی کنید
اغلب بروز نشانه ها بصورت ناگهانی است اما باید برنامه مشخصی برای زمان های اوژانس در زمان احتمالی خودکشی و یا غیرقابل کنترل بودن رفتار بیمار تهیه شود.
همچنین برای تعدیل تفییرات خلق بیمار برنامه منظم بسیار کمک کننده است. استفاده از سازوکار مقابله ای در مورد کاهش سطح انرژی در فاز شیدایی و یا هر فعالیتی که در زمان تغییرات خلقی انجام می شود. شما می توانید در زمان بروز نشانه های بیماری اقداماتی در زمینه کاهش آسیب های جسمی و روانی و مالی بیمار انجام دهید مثلا کارت اعتباری آنها را پیش خود نگه دارید و از خسارت مالی آنها جلوگیری کنید.
حمایت کنید اما تحت فشار قرار ندهید
آگاه باشید علیرغم آنکه بیماران دوقطبی قادر به تصمیم گیری آگاهانه هستند اما در دوران تغییرات خلقی کنترلشان از دست خودشان خارج است. شما باید پیوسته آن ها را حمایت کنید اما در زمان مناسب اجازه دهید تا متخصص و مشاور وارد عمل شوند.
