آموزش انضباط شخصی به کودک (Teach Kids Self-Discipline Skills) “یکی از چالش برانگیز ترین مراحل تربیت کودک است که اگر درست صورت بپذیرد تا سنین بالا در زندگی کودک تاثیر گذار خواهد بود . این مسئله در هنگام انجام تکالیف مدرسه، تماشای تلوزیون و یا زمان بازی متوفق نمی‌شود, این یک مهارت زندگی ست. شایلیش که یک درمانگر پرانیک و مربی با سابقه 12سال تجربه تدریس در سراسر دنیاست اظهار می کند که: «انضباط شخصی چیزی است که انسان ها در تمام مراحل زندگی در حال یاد گرفتن آن هستند و این آموزش هاست که مشخص می کنند که ما زندگی سالم یا ناسالمی خواهیم داشت.»
اصول آموزش انضباط شخصی به کودکان :
الف) برایشان خط مشی تعیین کنید
شایلیش می گوید که: «والدین برای کودکان صاحب اقتدار هستند ولی هر کودک یک وجود مستقل است. والدین حق ندارند فرزندشان را به لحاظ روانی کنترل و یا چیزی را به او تحمیل کنند حتی اگر او را به دنیا آورده باشند.»
به همین دلیل است که او می گوید که وظیفه داریم که برنامه روزمره ای برای فرزندانمان بریزیم. هم زمان، بدون تحمیل کردن، ما باید خودمان هم این روال را با آنها دنبال کنیم.
- برنامه ای برای آنها بریزید که فکر میکنید برای آنها موثر است. برنامه روزانه آنها شامل زمان بیدار شدن، درس خواندن، بازی و غیره است.
- برای چند روز این برنامه را با آنها انجام دهید. اساسا ما انضباط را به آنها نشان می دهیم.
- استمرار بعد از ریخته شدن برنامه روزانه بهترین راه است.
ب) برای فرزندانتان توضیح دهید
“مطمئن شوید که هیچ نکته منفی درباره برنامه وجود ندارد. این اولین قدم است.” شایلیش میگوید که اولین قدم به سمت انضباط شخصی ریختن برنامه روزانه و توضیح آن به فرزندان است.
او معتقد است که فرزندان نیاز دارند که متوجه شوند چرا یک برنامه خاص، برایشان عملی و مفید است. این بحث همچنین زمینه را برای ابراز نظرات ایشان فراهم می کند.
این مسئله احساسات منفی آنها درمورد انضباط را کم می کند. شروع این کار در سنین کم باعث می شود که آنها با باور نهادینه شده ای از انضباط یا انضباط شخصی رشد کنند.
- برای آنها توضیح دهید که چرا آنها را مجبور به انتخاب برنامه ای به ظاهر سخت تر ازبرنامه های دیگر که آسان به نظر می آید می کنید.
- اگر آنها به درک عواقب کارها و دلایل انجام آنها عادت کنند، انتخاب های بهتری برای خودشان در آینده خواهند داشت.
ج) از آنها بخواهید که اظهار نظر را بپذیرند
اکریتی می گوید ” این به این معنی ست که تو مجبور خواهی بود که مستقیم و رک بعضی مطالب را بگویی حتی اگر آن فرزند تورا کمی اذیت کند.” او به طور مرتب به کودکانی که در موسسه او زبان یاد میگیرند بازخورد می دهد و می داند که دریافت نظرات منفی برای آنها راحت نیست.
- اگر آنها در خانه عادت به گرفتن بازخورد برای کارهای خود داشته باشند، این مطلب در خارج از خانه برایشان راحت تر خواهد بود. این کار به آنها کمک می کند که تصمیمات بهتری بگیرند چرا که می دانند که تصمیمات یا کارهای اشتباه منجر به بازخوردهای منفی خواهد شد. اکریتی اضافه میکند ” نکته قابل ذکر این است که بازخورد منفی به معنی کلمات منفی و خشن نیست.”
- گفتن اینکه تمام کارهایی که آنها انجام می دهند درست است باعث می شود رشد آنها در ارزیابی از خود و همچنین انضباط شخصی محدود شود.
- به فرزندتان بگویید که برگه درسی خود را به درستی انجام نداده است و باید آن را پاک کند و دوباره انجام دهد. با تکالیف مدرسه شروع کنید و این روش را برای باقی موارد هم انجام دهید.
د) مشکلات را با آنها حل کنید، نه برای آنها
“اگر فرزندتان دشوارترین پروژه برای کار یا سخت ترین شعر را برای یادگیری داشته باشد چه می شود؟” شایلیش می گوید که کمک به آنها برای کارهای ابتدایی اولی قدم منفی به سمت انضباط شخصی ست. انضباط شخصی برای آنها به معنی به تنهایی انجام دادن است.
- به جای انجام کار برای آنها، چگونگی انجام کار را به آنها آموزش دهید.
- به آنها بفهمانید که بهترین راه حل مشکلات در خود ایشان نهفته است و شما همیشه برای پیشنهادات و اظهار نظر کردن کنار آنها خواهید بود.
پیشنهاد مطالعه: مطالب برگزیده و درخور توجه مادران راجع به مراقبت از کودک
ه) رفتار خوب به معنی انضباط شخصی نیست!
“کودکی که رفتار خوبی دارد الزاما انضباط شخصی ندارد”، شایلیش می گوید و اضافه می کند که رفتار خوب می تواند از روی ترس از توبیخ و یا تمرین مداوم باشد، در حالیکه انضباط شخصی، رفتار و کنترل خوب داشتن هنگام تنها بودن است.
- انضباط درونی ارتباط زیادی با رفتار (حداقل در ابتدا) ندارد.
- صبر نداشتن هنگام کامل کردن تکالیف، خواستن وقت بیشتر برای بازی و یا تقاضای خوردن هله هوله اشکال مختلفی از انضباط شخصی منفی است. حتی کودکان با ادب هم ( حداقل در ملاء عام) این کارها را انجام میدهند.
- رفتارهای خوب را تشویق کنید اما اگر حتی کودکان با ادب هم درخواست های غیر ضروری و تقاضای تغییر روال را داشته باشند به آنها یادآوری کنید که این شامل رفتارهای خوب نمی شود.
شایلیش می گوید “فقط از کلمات مثبت در صحبت با کودکان استفاده کنید و مطمئن باشید که آنها یاد خواهند گرفت.”
و) هیچ چیز جایگزین وقت شما برای کودکان نیست!
شایلیش می گوید “اگر شما از نظر زمان در مضیقه هستید، آن را با گرفتن چیزهای بیشتر برای فرزندتان جبران نکنید.” کودکان قدر این چیزهارا نمی دانند و این مسئله نشانه بی انضباطی از سوی شماست. کودک باید متوجه شود که پدر و مادر برای گذران زندگی سخت کار می کنند و این دلیل کمی وقتی ست که برای او می گذارند.
*کیفیت زمان کوتاهی را که با فرزندانتان سپری میکنید را بالا ببرید. کتاب بخوانید، به پیاده روی بروید و با کودکتان بازی کنید. آنها را با مزایای مادی لوس نکنید زیرا اینجاست که دانه های بی انضباطی کاشته می شوند.
*مطمئن شوید که روالی که تعیین کردید هنگامی که حضور ندارید انجام می شود. این به معنای آن است که اگر آنها قانون خاصی را رعایت نکردند با آنها صحبت کنید و آنها را سرزنش نکنید. اگر آنها از واکنش شما نترسند حقیقت را به شما خواهند گفت.
“حقیقت پایه و اساس شکل گیری انضباط شخصی ست.”
ز) جایزه بدهید ولی غیرنقدی!
شایلیش می گوید ” این مسئله ارتباط مستقیمی با جایگزین کردن زمان با پول دارد، اما پیچیدگی بیشتری دارد.” این پیچیدگی کجاست؟
*به فرزندان وظایفی خاص برای رشد انضباط شخصی دهید. اینکه خودشان برای رفتن به مدرسه بیدار شوند، بدون یادآوری و یا تقلب مسواک بزنند و یا به حمام بروند از مثال های رایج برای این مورد است.
*اگر کارهایشان بدون تذکر تکمیل می شود به آنها جایزه ای غیرنقدی پیشنهاد دهید. پختن غذای مورد علاقه شان در منزل یک پاداش است. داشتن 15 دقیقه وقت اضافه برای بازی هر دو روز یکبار نمونه ای دیگر از جایزه است. همچنین آنها می توانند اجازه داشته باشند دوستانشان را برای بازی به خانه بیاورند و یا به خانه دوستشان بروند.
اکریتی میگوید : “به پسرم گفتم که بخاطر سریع حاضر شدن برای مدرسه می تواند لباس مورد علاقه مهمانیش را به عنوان جایزه در خانه بپوشد.” هرچیزی می تواند جایزه باشد فقط باید غیرنقدی باشد و به کودک حس خوبی برای ادامه نظم و انضباط بدهد. کم کم این نظم و ترتیب به طور خودکار به انضباط شخصی تبدیل می شود.
ح) کنترل شخصی با رفتارهای مثبت همراه است.
شایلیش بیان می کند که حتی در بدترین سناریوها هم نکاتی مثبت وجود دارد.
*والدین باید به کودک کمک کنند که حتی در اشتباهات و عیب هایش به دنبال نکات مثبت باشد. این زمانی اتفاق می افتد که والدین اشتباهات را تنها اشتباه می دانند و آنها را ارزش های منفی عمیق و ذاتی در کودکانشان نمی بینند. “والدین عادت به سرزنش و انتقال حس گناهکار بودن به فرزندان دارند که باعث می شود اشتباهات خیلی جدی تر از آنچه هستند به نظر بیایند.”
*بی طرفانه به موقعیت نگاه کنید و یادگیری را برای کودکان پررنگ تر کنید.
پانکاج که مدیربازاریابی و پدر دو دختر است می گوید ” من هفته گذشته دیر به سرکار می رسیدم چون شب ها دیرتر از معمول میخوابیدم.” هنگامیکه پانکاج این اشتباه خود و عواقبش را برای دخترانش برجسته کرد این نکته را بیان کرد که به این مسئله به عنوان یک نکته آموزشی مثبت نگاه میکند و نه منفی. به موقع خوابیدن باعث بهتر شدن کار می شود و این مثبت است و سرزنش کار اضافه برای دیرکردن منفی ست. هنگامیکه کودکان دریابند که حتی اشتباهات نکات مثبتی به همراه دارند در منضبط کردن خودشان تاخیر نخواهند کرد.
تمام نکاتی که درمورد القا کردن انضباط شخصی در کودک شما در بالا اشاره شد تنها در شرایطی ممکن می شود که خودتان هم درگیر آنها باشید و تصویر روشنی از قوانینی که می‌خواهید فرزندتان پیروی کند داشته باشید.
پیشنهاد مطالعه: سوالات ضروری مربوط به مراقبت از کودکان
مرکز پرستاری سلامت اول با داشتن کادری ماهر و باتجربه آماده ارائه خدمات به والدین و کودکان دلبندشان می باشد.با همراهی پرستاران ماهر این مرکز در پرورش فرزندانی سالم و موفق ، پیشتاز باشید.
