اوتیسم چیست؟
اوتیسم یا خود درماندگی اختلال ذهنی و عصبی است که مانع از برقراری ارتباط صحیح فرد با دیگران می‌شود. این بیماری به طور معمول قبل از دو یا سه‌سالگی کودک تشخیص داده می‌شود. بیمار اوتیسمی نیاز به مراقبت دائمی دارد، به همین دلیل استخدام پرستار بیماران اوتیسمی از ضرورت‌های والدین شاغل محسوب می‌شود.
علائم اوتیسم
علائم کودک مبتلا به اوتیسم از رفتار او قابل تشخیص است:
- ناتوانی در تکلم: کودک مبتلا به اوتیسم تا دوسالگی توانایی تکلم ندارد و حتی ممکن است تا پایان عمرش صحبت نکند یا به‌صورت تک کلمه‌ای ارتباط برقرار کند. همچنین اگر کسی صدایش بزند، واکنشی نشان نمی‌دهد.
- جمع گریز بودن: فرد اوتیسمی تنهایی را ترجیح می‌دهد و علاقه‌ای به بودن در جمع ندارد. نوازش و در آغوش کشیده‌شدن را دوست ندارند و حرکات غیرگفتاری مانند اخم را متوجه نمی‌شوند.
- انجام کارهای تکراری: به کارهای کلیشه‌ای و تکراری علاقه دارند و زمان زیادی را برای انجام یک کار صرف می‌کنند.
ویژگی‌های پرستار بیماران اوتیسمی
پرستار بیماران اوتیسمی باید دانش و مهارت‌های خاصی داشته باشد، یک پرستار خوب باید ویژگی‌های زیر را دارا باشد:
- دوره کودکیاری را طی کرده باشد.
- نسبت به اوتیسم و بیماران مبتلا به آن آگاهی کامل داشته باشد.
- علاوه بر این که دانش و مهارت لازم را دارد، به کارش علاقه‌مند باشد و به‌ویژه از کار با کودکان اوتیسمی لذت ببرد.
- باتجربه و باسابقه باشد.
- پرستار بیماران اوتیسمی باید بتواند برنامه روتین وی را دنبال کند.
- کودک مبتلا به اوتیسم حساس است و به‌سرعت با کوچک‌ترین تنشی به هم می‌ریزد. پرستار باید صبور باشد و کودک را آرام کند.
- پرستار باید خلاق باشد و درصورتی‌که بیمار اوتیسمی علاقه‌ای به حرف‌زدن ندارد، راه‌های دیگری برای ارتباط گرفتن با کودک خلق کند.
- این کودکان علایق محدودی دارند، به همین علت پیداکردن کسی که بتواند با آن‌ها هم‌بازی شود کار ساده‌ای نیست.
- بیمار اوتیسمی تغییرات خلق‌وخوی زیادی دارد، پرستار باید قادر به کنترل و مدیریت این رفتار باشد.
نکاتی برای مراقبت از بیماران اوتیسمی
برای این که بتوانید محیطی امن برای این کودکان ایجاد کنید، به موارد زیر توجه کنید:
- اگر لازم است تا کودک اوتیسمی را معاینه کنید، این کار را در یک محیط ساکت و امن انجام دهید. تجهیزات پزشکی را از محیط دور کنید، نور اتاق را کم و دمای محیط را تنظیم کنید.
- در حضور کودک با والدین او صحبت کنید، درباره راه‌های آرام‌کردن کودک، سوابق درمانی و واکنش‌های وی پرس‌وجو کنید. این کار اعتماد کودک را جلب می‌کند.
- معاینه را از چشم‌ها آغاز کنید، اگر کودک همکاری کرد به‌تدریج دست‌ها و پاها و سایر اندام‌های وی را بررسی کنید. یادتان باشد بیمار اوتیسمی به لمس بسیار حساس است و به‌سرعت دچار استرس می‌شود.
- قد خود را با قد کودک هم‌اندازه کنید، بنشینید یا هم‌سطح آنان شوید.
- بیمار اوتیسمی نیاز شدیدی به یکنواختی دارد. در رفتار و حرکات خود به‌شدت محتاط باشید و هیچ‌گونه حرکت یا رفتار غیرمعقول که باعث ایجاد تنش در وی شود، نداشته باشید.
- مراقبین بیمار اوتیسمی باید افراد ثابتی باشند و به طور مداوم تغییر نکنند. افراد جدید وی را دچار آشوب و استرس می‌کنند.
- یک برنامه مراقبت ثابت داشته باشید و در روند آن تغییری ایجاد نکنید. در صورت مواجه شدن با تغییرات اجتناب‌ناپذیر ابتدا با خود بیمار روند جدید را مطرح کنید.
- برای تقویت رفتارهای مثبت کودک به وی پاداش دهید. حتی یک برچسب ساده کودکانه منجر به افزایش اعتماد وی و تکرار رفتارهای صحیحش می‌شود.
- تجهیزات پزشکی را ابتدا روی والدین فرد مبتلا به اوتیسم امتحان کنید تا ترس کودک از وسایل جدید از بین برود.
- از والدین کودک برای ارتباط گرفتن، جلب‌توجه و مشارکت با او کمک بگیرید.
سخن پایانی
با وجودی که اختلال اوتیسم بیماری است که در سال‌های اخیر مورد توجه پزشکان قرار گرفته است اما مستندات تاریخی حاکی از آن است که عده‌ای از افراد مشهور تاریخ مبتلا به اوتیسم بوده‌اند. آلبرت انیشتین، ایزاک نیوتن، چارلز داروین و میکل‌آنژ از این دسته‌اند.
در واقع ارتباط مستقیمی بین این بیماری و خلاقیت و نبوغ وجود دارد. همکاران و مشاوران ما در سلامت اول به شما کمک می‌کنند تا از کودک خود نابغه بسازید.
