بیماری اوتیسم؛ علائم و راه های تشخیص آن

بیماری اوتیسم که در همان سال‌های اولیه رشد کودکان خود را نمایان می‌کند، نوعی اختلال نورولوژیکی به‌شمار می‌رود. فرد مبتلا به اختلال اوتیسم دارای مشکلاتی در زمینه مهارت‌های ارتباطی، رفتارهای اجتماعی و یادگیری نحوه تعامل با دیگران است. از آنجایی که این اختلال تاثیر زیادی بر زندگی فرد و نزدیکان او دارد، در این مطلب به بررسی پاسخ سوال اوتیسم چیست و تمام آن چیزی که باید درباره این بیماری بدانید، می‌پردازیم.

بیماری اوتیسم چیست؟

در اولین قدم در پاسخ به سوال بیماری اوتیسم چیست، باید این اختلال را در دسته اختلال‌های عصبی و رشدی قرار داد. مشخصه اصلی این بیماری نیز با الگوهای رفتاری محدود و قالبی، بروز مشکلات در تعاملات اجتماعی و همچنین یادگیری تعیین می‌شود. اوتیسم درواقع نوعی اختلال رشدی است که به‌طور معمول علائم آن در 2 سال اول زندگی کودک، نمایان می‌شود. نحوه برقراری ارتباط با کودکان اوتیسمی و مراقبت از آن‌ها به آگاهی و توانایی بالایی نیاز دارد؛ به همین خاطر برخی از خانواده‌هایی که کودکان اوتیسمی دارند از پرستار کودک استفاده می‌کنند.

سن تشخیص اوتیسم

در اکثر موارد، اوتیسم در همان سال‌های اولیه زندگی نوزاد و تا سن 2 سالگی تشخیص داده می‌شود. اما در برخی موارد، سن تشخیص اوتیسم تا مرحله نوجوانی طول می‌کشد؛ چراکه کودک دارای اتیسم خفیف است. بنابراین تشخیص اوتیسم با توجه به ابتلا به اوتیسم خفیف و یا اوتیسم با عملکرد بالا می‌تواند در سنین مختلف رخ دهد.

راه های تشخیص اوتیسم

برای تشخیص اوتیسم، هیچ آزمون و روشی مشخصی وجود ندارد و پزشکان از طریق گزارشاتی که والدین از رفتارها و ارتباطات کودک ارائه می‌کنند، این مشکل را تشخیص می‌دهند. همان‌طور که اشاره شد، سن تشخیص اوتیسم از دوران کودکی و تا قبل از 2 سالگی است که علائم و نشانه‌های آن به شکل‌های متفاوتی بروز پیدا می‌کند. اگر درباره رفتارهای خاص و متفاوت کودکتان دچار تردید و نگرانی هستید، حتما به یک متخصص اوتیسم و آشنا به غربال‌گری مراجعه کنید تا بتوانید با تشخیص زودهنگام این اختلال، راهکارهای مراقبتی لازم را برای فرزندتان پیاده‌سازی کنید.

تست تشخیص اوتیسم

بر اساس سن تشخیص اوتیسم، پزشکان این توصیه را دارند که بهتر است همه کودکان در ماه‌های 18 و 24 زندگی‌شان، غربالگری رشد را انجام دهند. تست غربالگری رشد به شما در شناسایی زودهنگام اوتیسم و پیگیری مداخلات درمانی کمک می‌کند. در برخی موارد ممکن است برای تشخیص این اختلال از روش ترکیب تست غربالگری با دیگر آزمایشات استفاده شود، مانند:

• آزمایش ارزیابی رفتاری
• تست‌های شنیداری و دیداری
• غربالگری کاردرمانی
• آزمایش DNA برای تشخیص بیماری‌های ژنتیکی
• استفاده از پرسشنامه‌های رشد به‌منظور مشاهده تشخیصی اوتیسم

آیا اوتیسم یک بیماری است یا یک اختلال؟

اکثر متخصصان بر این باور هستند که اوتیسم نوعی سندروم و یا اختلال است؛ چراکه تمام بیماری‌ها در نتیجه پاسخ بدن به عوامل و مشکلات داخلی و خارجی ایجاد می‌شوند. اگر به‌دنبال پاسخ این سوال هستید که اوتیسم چیست، باید به این نکته توجه داشته باشید که برای درمان بیماری‌ها، جای مشخصی در بدن وجود دارد، درحالی که این شرایط را نمی‌توان برای درمان اوتیسم انجام داد. اوتیسم درواقع نوعی اختلال است که در عملکردها و رفتارهای معمول تاثیر گذاشته و با نشانه‌های خاصی همراه است.

علائم اولیه اوتیسم

اصلی‌ترین و مهم‌ترین علائم اولیه اختلال اوتیسم به شرح زیر است:

• ناتوانی در برقراری تعاملات اجتماعی
• عدم علاقه برای شرکت در بازی‌های جمعی
• بروز مشکل در نظام ارتباطی
• تاخیر در رشد کلامی و زبانی و یا فقدان کامل این توانایی
• بروز رفتارهای عجیب و غریب
• الگوهای رفتاری محدود و قالبی
• دوری از برقراری تماس چشمی با دیگران
• عدم تمایل به پاسخ دربرابر صدا زدن اسم آن‌ها توسط دیگران
• مشکلات در حفظ و ادامه مکالمه
• ریزه خواری
• تکرار مداوم عبارات
• ناتوانی در درک احساسات و بیان
• اشیا را با چشم دنبال نمیکند

به نقل از www.nimh.nih.gov :

اوتیسم به عنوان یک اختلال “طیف” شناخته می شود، زیرا تنوع گسترده ای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه می کنند وجود دارد.

افراد از هر جنس، نژاد، قومیت و پیشینه اقتصادی ممکن است به ASD مبتلا شوند. اگرچه ASD می تواند یک اختلال مادام العمر باشد، درمان ها و خدمات می توانند علائم و عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشند. آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند که همه کودکان غربالگری اوتیسم را دریافت کنند. مراقبان باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزند خود در مورد غربالگری یا ارزیابی ASD صحبت کنند.

علائم اختلال اوتیسم

برای درک بهتر پاسخ سوال اوتیسم چیست، بهتر است علائم این اختلال را به‌صورت جزئی‌تر بررسی کنیم. مهم‌ترین علائم اوتیسم در بازه‌های سنی مختلف به شرح زیر است:

علائم اوتیسم در نوزادان و کودکان زیر 2سال

همان‌طور که اشاره شد، بیماری اوتیسم در همان سال‌های اولیه زندگی کودک، خود را بروز می‌دهد. آشنایی با این نشانه‌ها به شما در تشخیص زودهنگام اوتیسم کمک می‌کند؛ بنابراین اگر این علائم را در کودک زیر 2سال خود مشاهده کردید، حتما به متخصص مراجعه کنید:

• کودک در برابر صدا زدن نام او، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد و یا پاسخ نامشخصی دارد.
• 6 ماه از زندگی کودک سپری شده است اما هنوز لبخند نمی‌زند و پاسخ‌های گرم و شادی از خود بروز نمی‌دهد.
• 9 ماه از زندگی کودک سپری شده است اما نسبت به رفتارهای هیجانی شما و اطرافیان، بی‌تفاوت و بی‌توجه است.
• 12 ماه از زندگی کودک سپری شده است و شما هنوز گریه کودک را ندیده‌اید.
• 12 ماه از زندگی کودک سپری شده است اما شاهد فعالیت‌های حرکتی و تلاش برای گرفتن وسایل بازی و یا حرکت دادن آن‌ها نبوده‌اید.
• کودک شما پرخاشگر است و رفتارهای خشنی مانند گاز گرفتن، کوبیدن سر، کندن مو و خراشیدن را از خود بروز می‌دهد.
• مشکل در راه رفتن یا قرار گرفتن روی انگشتان پا و اغلب به زمین میخورند.
• ارتباطات محدود و استفاده از کلمات کم در مکالمات و همچنین ترجیح می دهند  تنها با خودشان باشند.
• توانایی تقلید ندارند.
• به صف کردن ماشین های اسباب بازی بجای بازی کردن با آن‌ها.
• علاقه ای به بازی یا تعامل با دیگران ندارند.

علائم اوتیسم در نوجوانان

متاسفانه تشخیص بیماری برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم تا سن مدرسه زمان می‌برد و این به‌دلیل عدم شناخت خانواده و اطرافیان از این بیماری است. اصلی‌ترین راه تشخیص اوتیسم شامل اختلال یادگیری در کودکان است که به شکل‌های مختلفی بروز پیدا می‌کند. تاخیر در تشخیص علائم اوتیسم در کودکی، مشکلی است که بسیاری از خانواده‌ها با آن مواجه هستند و گاهی این تشخیص در سن نوجوانی بروز پیدا می‌کند. برخی از رایج‌ترین علائم اوتیسم در نوجوانان عبارت است از:

• داشتن وسواس نسبت به موضوعات خاص
• گستره محدود علایق
• داشتن رفتارهای تکراری مانند چرخیدن به دور خود
• پرهیز از برقراری ارتباط چشمی با دیگران
• عدم تمایل به برقراری ارتباط اجتماعی
• مشکلات در پیدا کردن دوست و حفظ رابطه
• ناتوانی در درک احساسات و ناراحتی دیگران
• تمایل به تنهایی
• بیزاری از لمس شدن و تماس جسمی با دیگران
• داشتن الگوهای خواب نامنظم و غیرمعمول
• استفاده از کلام ماشینی و رسمی به‌جای کلام عامیانه
• بیزاری از تغییر و داشتن روتین روزانه
• تمایل افراطی به برخی غذاها، اشیا و لباس‌ها

علائم اوتیسم در بزرگسالان

این موضوع که علائم بزرگسالان مبتلا به اوتیسم چیست، از رایج‌ترین دغدغه‌هایی است که ذهن خانواده‌های دارای فرزند اوتیسمی را به خود مشغول کرده است. باید بدانید که بیماری اوتیسم یک اختلال مادام‌العمر است و ممکن است در هر بازه سنی با علائم متفاوتی همراه باشد. رایج‌ترین نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان به شرح زیر است:

• مشکلات واضح در تعاملات اجتماعی و دوست‌یابی
• اجتناب از برقراری تماس چشمی به‌صورت واضح
• ناتوانی در درک اشارات و حرکت‌های غیرکلامی دیگران
• ناتوانی در درک تغییرات هیجانی و عاطفی دیگران
• داشتن یک روال مشخص و عمل کردن بر اساس آن‌ها، تا جایی که هرگونه تغییر باعث عصبانیت آن‌ها می‌شود.
• واکنش شدید نسبت به صدای بلند، مزه و یا بوی قوی
• داشتن رفتارهای تکراری و شدید
• برخورداری از سطح بالای حافظه
• کار کردن بر اساس دستورالعمل‌ها (در مشاغلی که برعهده دارند)
• پیروی از رژیم غذایی خاص و اکثرا تکراری

علائم اوتیسم در زنان

علائم اوتیسم ممکن است در دختران و زنان به شکل متفاوتی بروز پیدا کند. اگر به‌دنبال پاسخی برای این سوال هستید که اصلی‌ترین نشانه‌های بیماری اوتیسم چیست و چگونه در زنان بروز پیدا می‌کند، به این موارد توجه داشته باشید:

• وابستگی زیاد به دیگر فرزندان خانواده به‌ویژه خواهر برای صحبت و راهنمایی
• داشتن علایق محدود، خاص و پرشور
• حساسیت‌های غیرمعمول نسبت به چالش‌های حسی مانند نور یا بوی شدید، صدای بلند و…
• تمایل به گفتگوهای محدود، موضوعات و رویاهای خاص و محدود
• بروز احساسات نامتعادل هنگام ناامیدی
• داشتن اختلالات خلقی و رفتارهای وسواس‌گونه
• ناتوانی در دوست‌یابی و حفظ رابطه
• عدم درک رفتارهای غیرکلامی
• ساکت، منفعل و خجالتی بودن در تعاملات اجتماعی
• داشتن حملات صرع

ویژگی های کودکان اوتیسمی

کودکان اوتیسمی در رفتارها و ارتباطات خود، یکسری ویژگی‌های غالب و مشترک دارند. اگر این دغدغه را دارید که چگونه با کودک اوتیسم ارتباط برقرار کنیم، باید در اولین قدم با ویژگی‌ها و تمایلات آن‌ها آشنا باشید تا به این شکل بتوانید ارتباط سالم و موثری را ایجاد کنید. برخی از ویژگی‌های مشترک کودکان مبتلا به اوتیسم شامل موارد زیر است:

• علاقه شدید و غیرمعمول به اشیا
• تمایل شدید به ثبات و بیزاری از تغییر
• عدم تناسب و تعادل در توانمندی‌ها
• داشتن کم‌حسی و یا بیش‌حسی در حواس پنجگانه
• تمایل به انجام حرکات و کارهای تکراری
• داشتن واکنش‌های غیرطبیعی و غیرمعمول در بیان احساسات
• داشتن مشکلات در برقراری رابطه با دیگران (مانند ضعف در دریافت پیام و یا ادامه ارتباط دو طرفه به‌صورت رفت و برگشتی)

علل بیماری اوتیسم

علت اصلی بیماری اوتیسم مشخص نیست؛ اما مطالعات و تحقیقات گسترده در این زمینه نشان می‌دهد که دو عامل ژنتیک و محیط تاثیر قابل توجهی در ابتلا کودکان به این نوع اختلال دارند. برخی از عواملی که احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهند، به شرح زیر است:

• سابقه این بیماری در خانواده
• فرزندآوری والدین در سنین بالا
• وزن خیلی کم نوزاد هنگام تولد
• سابقه شرایط ژنتیکی خاص در خانواده مانند سندروم داون

انواع اختلال اوتیسم

حالا که با علائم و نشانه‌های اوتیسم آشنا شدید، نوبت به بررسی پاسخ سوال انواع اوتیسم چیست، رسیده است. به‌طورکلی می‌توان این بیماری را به چند نوع زیر، تقسیم کرد:

• نوعی از اوتیسم که با و یا بدون اختلالات فکری همراه است.
• نوعی از اوتیسم که با و یا بدون اختلالات زبانی همراه است.
• نوعی از اوتیسم که با عامل محیطی و یا عامل ژنتیکی مشخص می‌شود.
• نوعی از اوتیسم که با اختلالات عصبی و یا رفتاری همراه است.
• نوعی از اوتیسم که با اختلالات روانی و عدم درک درست از محیط و اطرافیان همراه است.

توجه داشته باشید که با توجه به شدت و ضعف این اختلال، هر بیمار می‌تواند به یک و یا چندین مورد از انواع اوتیسم مبتلا باشد.

تفاوت اوتیسم با اختلالات دیگر

در برخی موارد در تشخیص اوتیسم، این بیماری با برخی دیگر از اختلالات رشدی و روانی اشتباه گرفته می‌شود؛ بنابراین در شناخت کامل بیماری اوتیسم بهتر است تفاوت آن با دیگر اختلالات را نیز بدانید، ازجمله:

• تفاوت اوتیسم و سندروم داون

سندورم داون یک بیماری ژنتیکی است که عامل اصلی و شناخته شده آن، وجود یک کروموزوم اضافه در بدن فرد مبتلا است. در حالی که اوتیسم نوعی اختلال رشدی و عصبی است که بر مهارت‌های ارتباطی و یادگیری فرد تاثیر دارد.

•  تفاوت اوتیسم و ADHD

کودکان مبتلا به ADHD  در زمینه تمرکز و توجه دچار مشکل هستند و برعکس بیماران اوتیسمی، تمایلی به قطع روابط اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی خود ندارند. به‌دلیل وجود برخی علائم مشابه، در اکثر موارد این دو بیماری اشتباه گرفته می‌شود.

•  تفاوت اوتیسم و عقب ماندگی ذهنی

اوتیسم نوعی ناتوانی ذهنی است اما عقب ماندگی ذهنی به‌شمار نمی‌رود. توجه داشته باشید که تمام کودکان مبتلا به اوتیسم به عقب ماندگی ذهنی دچار نیستند.

•  تفاوت اوتیسم و اختلالات یادگیری

اوتیسم نوعی اختلال است که نسبت به اختلال یادگیری دارای گستردگی بیشتری است. به این معنی که اختلال یادگیری فقط به زمینه‌های کسب مهارت و کاربرد آن‌ها در تحصیل و تعاملات اشاره دارد، اما اوتیسم شامل اختلالات رفتاری، ارتباطی، یادگیری و تعاملات اجتماعی می‌شود. به عبارت دیگر، برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای اختلال یادگیری هستند و برخی دیگر این اختلال را ندارند

• تفاوت اوتیسم با تاخیر در گفتار

مشکل تاخیر در گفتار به مهارت‌های زبانی و گفتاری کودک محدود می‌شود، درحالی که اوتیسم نوعی اختلال عصبی است که مهارت‌های یادگیری، ارتباطی، اجتماعی و رفتاری فرد مبتلا را در برمی‌گیرد.

•  تفاوت اوتیسم با سندرم آسپرگر

سندروم آسپرگر نوعی اختلال است که فرد مبتلا به آن در مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی دچار مشکل است اما در مهارت‌های شناختی و زبانی هیچ مشکلی ندارد. این در حالی است که بیماران مبتلا به اوتیسم با توجه به شدت و نوع بیماری ممکن است در هرکدام از موارد ذکر شده دچار مشکل باشند.

عوامل خطرزا برای به وجود آمدن اوتیسم

برخی از عوامل و شرایط وجود دارد که احتمال ابتلا به اوتیسم را بالا می‌برد، مانند:

• سابقه اختلال اوتیسم در خانواده و ابتلا یکی از اعضای خانواده به اوتیسم
• سندرم X شکننده
• سایر اختلالات ژنتیکی
• جهش‌های ژنتیکی خاص
• والدین پیر
• عدم تعادل متابولیک
• قرار گرفتن در معرض برخی فلزات سنگین
• قرار گرفتن در معرض سموم محیطی
• سابقه پزشکی مادر در زمینه عفونت‌های ویروسی
• وزن بسیار پایین نوزاد هنگام تولد

سطح هوشی کودکان اوتیسم

تعیین سطح هوشی کودکان مبتلا به اوتیسم کمی دشوار است؛ اما براساس تحقیقات و پژوهش‌های انجام شده درباره طیف‌های مختلف اوتیسم می‌توان این دسته‌بندی را از نظر سطح هوشی مبتلایان به اوتیسم معرفی کرد:

• سطح 3 اوتیسم: دارای ناتوانی ذهنی هستند و ضریب هوشی کمتر از 70 دارند.
• سطح 2 اوتیسم: ضریب هوشی بین 71 تا 85 دارند.
• سطح 1 اوتیسم: دارای ضریب هوشی بالای 85 هستند و ازنظر هوشی در حد متوسط و متوسط روبه بالا قرار دارند.

آیا اوتیسم درمان می شود؟

اصلی‌ترین دغدغه افرادی که در خانواده خود بیمار مبتلا به اوتیسم دارند این است که درمان بیماری اوتیسم چیست. باید بدانید که هیچ درمان مشخص و تعیین شده‌ای برای این اختلال وجود ندارد؛ اما با توجه به نوع مشکلات فرد مبتلا به اوتیسم از روش‌های درمانی زیر استفاده می‌شود:

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
• کار درمانی
• فیزیوتراپی
• گفتار درمانی

تمرینات گفتاری پس از تشخیص اوتیسم  کودکان نوپا

تاثیرات اوتیسم روی بر هر کودک بسیار متفاوت است. کودکان مبتلا به اوتیسم علاوه بر نیازهایشان دارای مهارت‌ها و نقاط قوت بسیار متنوعی هستند. بنابراین مهم است که درمان فردی و دقیقی به روی کودک انجام شود تا نقاط قوت و نیازهای کودک در بهترین حالت ممکن مورد بررسی و درمان قرار گیرد. علاوه بر درمان متناسب با شرایط کودک، فعالیت های ساده و روزمره‌ای نیز وجود دارد که می تواند توسط والدین برای دستیابی به مهارت های گفتاری و زبانی مورد استفاده قرار گیرد.

این فعالیت ها می توانند روند یادگیری مهارت صحبت کردن را تقویت کرده و ارتباطاتشان را تقویت کنند. با این روش ها کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند زندگی متعادلی داشته باشند و  خواهند توانست افکار و احساسات خود را بیان کنند.

تمرینات گفتاردرمانی

در اینجا چند نمونه از تمرینات گفتاردرمانی برای کودکان نوپا مبتلا به اوتیسم برآورده شده  است که می توانند توسط والدین یا پرستار کودک در خانه انجام شوند.

• به طور مداوم با کودک ارتباط برقرار کنید

از بدو تولد سعی کنید با کودک خود ارتباط برقرار کنید. در همه حال با آن‌ها حرف بزنید. بهتر است که اگر کودک توانست روی صحبت کردن با شما تمرکز کند، مورد تشویق قرار گیرد. آنها را مجبور نکنید که وقتی آمادگی ندارند به زور با شما صحبت کنند. مکالمات گاه به گاه  و در شرایط مختلف به آنها کمک می کند تا بفهمند در چه شرایطی از چه کلمات موثری می توانند استفاده کنند. پس از تشخیص اوتیسم، استفاده از حرکات دست و صورت و بدن را در صحبت کردن فراموش نکنید.

• خواندن کتاب ها

با  خواندن کتاب‌های مناسب سن و هم‌چنین توصیف تصاویر کتاب، توجه کودک را به خود جلب کنید. این‌کار به کودک کمک خواهد کرد تا درک کنند شما در تصاویر از چه چیزی سخن می گویید. این امر همچنین می تواند یادگیری کلمات جدید را تشویق کند.

• آواز خواندن

این روش جالب دیگر برای تشویق کودک به صحبت  کردن است. آواز خواندن به  کودک کمک می‌کند تا کلمات جدید را به خاطر بسپارند و مهارت شنیدن در آن‌ها تقویت شود.

• فعالیت هایی را که انجام می دهید را توصیف کنید

به عنوان مثال در هنگام خرید مواد غذایی ، به سبزی اشاره کرده و نام آن را ببرید. توضیح دهید که هنگام تمیز کردن آشپزخانه چه کاری انجام می‌دهید، هر مورد را نام ببرید. از توضیحات ساده برای موارد و کارهای روزانه خود استفاده کنید.

• قصه گویی

قصه گویی فعالیت عالی دیگری است. این کار کودک شما را به صحبت و اشتراک اطلاعات تشویق می‌کند. روال‌های ساده زندگی را می توان به داستان‌های کوچک تبدیل کرد. می‌توانید مواردی را که کودک شما به آن‌ها علاقه دارد اضافه کنید تا جذاب تر شود.

• از فناوری استفاده کنید

ابزارهای مختلف و متنوعی به صورت آنلاین وجود دارد که باعث می شود یک جلسه گفتار درمانی پربار با فرزند خود داشته باشید. استفاده از نرم افزارها می‌تواند باعث شود که این کلاس‌ها برای کودک بیشتر سرگرم کننده و جذاب باشد.

راهکارهای جایگزین درمان بیماری اوتیسم

نوبت به پاسخ این سوال رسیده است که تکنیک‌های درمانی جایگزین برای بیماری اوتیسم چیست. برخی از راهکارها وجود دارد که به‌عنوان جایگزین درمانی اوتیسم استفاده می‌شود، مانند:

• استفاده از ویتامین‌ها با دوز بالا
• درمان با استفاده از اکسیژن پرفشار
• تجویز ملاتونین به‌منظور رفع مشکلات مربوط به خواب
• آهن‌زدایی (از بین بردن فلزات از بدن)

رژیم غذایی کودکان اوتیسم

برای کودکان مبتلا به اوتیسم، هیچ رژیم غذایی خاص و تعریف شده‌ای وجود ندارد؛ اما باید از مصرف مواد غذایی دارای افزودنی‌های مصنوعی پرهیز شود. هرگونه خوراکی که در آن از شیرین کننده‌ها، رنگ‌ها و نگهدارنده‌ها استفاده شده است، برای افراد مبتلا به اوتیسم مضر است. توصیه می‌شود در رژیم غذایی افراد اوتیسمی این موارد نقش و حضور پررنگی داشته باشند:

• انواع میوه‌های تازه
• انواع سبزیجات تازه
• انواع ماهی
• آب و مایعات فراوان
• گوشت مرغ(بدون پوست)
• مواد غذایی بدون گلوتن
• مواد غذایی فاقد چربی‌های اشباع شده

بلوغ جنسی کودکان اوتیسمی

افراد اوتیسمی، رشد جنسی مشابهی مانند دیگر همسالان خود تجربه می‌کنند، اما در زمینه مهارت‌های احساسی و اجتماعی نسبت به رشد جسمی و جنسی خود، درک کافی ندارند. بدون شک، کودکان در مرحله بلوغ جنسی به برقراری رابطه عاطفی و جنسی علاقه‌مند خواهند شد اما در این مسیر نیاز به کمک و مدیریت دارند. توجه داشته باشید که در صورت عدم راهنمایی صحیح و نداشتن آگاهی کافی در زمینه بلوغ جنسی کودکان مبتلا به اوتیسم، آن‌ها را با چالش‌های عاطفی جدیدی روبه‌رو خواهید کرد.

تعامل اجتماعی و مدرسه رفتن کودک اوتیسمی

یکی از اصلی‌ترین دغدغه والدینی که کودک مبتلا به اوتیسم دارند، این است که آیا فرزندم می‌تواند به مدرسه برود. کودکان اوتیسمی می‌توانند به‌راحتی به مدرسه بروند، اما باید بدانید که این امر به نوع اختلال و سطح تواناتی شناختی کودکتان بستگی زیادی دارد. کودکان دارای اوتیسم سطح یک، می‌توانند به مدرسه بروند و تحت آموزش افراد حرفه‌ای و دارای صلاحیت، تحصیل کنند.

این درحالی است که پذیرش کودکان سطح 2 اوتیسم توسط آموزش و پرورش با دشواری‌ها و پیچیدگی‌های زیادی همراه است؛ چراکه نحوه برقراری ارتباط با این کودکان و سطح یادگیری آن‌ها، چالش‌برانگیز است و نیاز به نظارت حرفه‌ای دارد. همچنین درصد کودکان مبتلا به سطح 3 اوتیسم که در مدارس پذیرفته شده‌اند، بسیار کم است. در تمام دنیا برای اوتیسم سطح 3، توجه به خودیاری و آموزش مهارت‌های زندگی در الویت است.

عوارض اوتیسم

نوبت آن رسیده است که به سوال عوارض بیماری اوتیسم چیست، پاسخ دهیم. همان‌طور که می‌دانید بیماران اوتیسمی، طیف متنوع و وسیعی از رفتارها را بروز می‌دهند که زندگی آن‌ها و اطرافیانشان را دچار چالش و سختی می‌کند. عوارض رفتاری مبتلایان به اوتیسم را می‌توان در حوزه‌های مختلفی بررسی کرد که شامل موارد زیر می‌شود:

• چالش‌های ارتباطی
• حساسیت‌های حسی
• رفتارهای تکراری
• مشکلات تنظیم عاطفی
• مشکلات گفتاری
• مشکلات رفتاری

راه های پیشگیری از بیماری اوتیسم

برای پیشگیری از اوتیسم هیچ راه و روش مشخصی وجود ندارد؛ اما برخی تغییرات در سبک زندگی می‌تواند احتمال ابتلا به این اختلال را کاهش دهد، مانند:

• انجام آزمایش‌های منظم
• ایجاد تعادل در وعده‌های غذایی
• ورزش کردن
• انجام مراقبت‌ها و معاینات دوران بارداری
• مصرف انواع ویتامین‌ها و مکمل‌های ضروری

در این مطلب به سوال بیماری اوتیسم چیست، به‌طور کامل و همه‌جانبه پاسخ دادیم. آشنایی با علائم و نشانه‌های اولیه این اختلال و سن تشخیص اوتیسم، به شما کمک می‌کند تا بتوانید در بهترین زمان از مداخلات درمانی و پزشکی برای کمک به کودکتان بهره‌مند شوید. اختلال اوتیسم که با نشانه‌های مختلفی همراه است برروی مهارت‌های ارتباطی، یادگیری، رفتاری و شناختی کودک تاثیر گذاشته و نحوه برقراری ارتباط با او را کمی سخت می‌کند. شما به‌عنوان والدین، اطرافیان و پرستار باید نحوه صحیح تعامل و مراقبت از این کودکان را بدانید و به آن‌ها در درک محیط اطرافشان کمک کنید.

سوالات متداول

1. زندگی برای یک فرد اوتیسمی چگونه است؟

چیزهایی مانند نورهای روشن یا صداهای بلند را طاقت فرسا، استرس زا یا ناراحت کننده می دانند. در مورد موقعیت های ناآشنا و رویدادهای اجتماعی مضطرب یا ناراحت می شوند.

2. اوتیسم چیست؟

اوتیسم نوعی اختلال عصبی و رشدی است که با الگوهای رفتاری محدود و قالبی، مشکلات در تعاملات اجتماعی و همچنین یادگیری همراه است. نوعی مشکل در درک ارتباطات غیرکلامی، مانند تماس چشمی، حرکات و حالات چهره. تاخیر یا عدم رشد زبان ، رفتارهای حرکتی تکراری، مانند تکان دادن بازوها، تکان دادن بدن یا گفتار یا بازی تکراری.

3. آیا افراد اوتیسمی می توانند عاشق شوند؟

بله افراد اوتیسمی می‌توانند محبت و توجه خود را از طریق اعمال، علایق و حمایت مداوم خود نشان دهند. اوتیسم یک طیف است و تجربه و ابراز عشق هر فرد ممکن است متفاوت باشد.

4. آیا یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند یک زندگی عادی داشته باشد؟

یک کودک مبتلا به اوتیسم می تواند کاملاً با حمایت و منابع مناسب زندگی عادی داشته باشد. مداخله زودهنگام، آموزش و حمایت جامعه از عوامل کلیدی در کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای دستیابی به اهداف خود و داشتن زندگی کامل هستند.

5. علت بیماری اوتیسم چیست؟

سابقه خانوادگی، والدین با سنین بالا، سابقه ژنتیکی خاص و همچنین وزن خیلی کم نوزاد هنگام تولد از اصلی‌ترین علت‌هایی است که احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهد.

6. اوتیسم از چه سنی قابل تشخیص است؟

در اکثر موارد، اوتیسم در همان سال‌های اولیه زندگی نوزاد و تا سن 2 سالگی تشخیص داده می‌شود.