نقرس Gout نوعی آرتروز متداول است که باعث درد شدید ، تورم و سفتی مفصل می شود. معمولاً مفصل انگشت شست پا را تحت تأثیر قرار می دهد.
حملات نقرس می تواند به سرعت بروز کرده و با گذشت زمان ادامه یابد و به آرامی به بافتهای محل التهاب ، آسیب برساند و بسیار دردناک باشد. فشار خون بالا ، مشکلات قلبی و عروقی و چاقی از عوامل خطر ساز ابتلا به نقرس هستند.
نقرس شایع ترین شکل آرتروز التهابی در مردان است و اگرچه شیوع آن در بین مردان بیشتر است ، اما زنان بعد از یائسگی می توانند مستعد ابتلا به این بیماری شوند.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) گزارش داده اند که 8.3 میلیون آمریکایی در سالهای 2007 تا 2008 تحت تأثیر نقرس قرار گرفته اند.
اطلاعات مختصر در مورد نقرس
نقرس نوعی آرتروز است که در اثر اسید اوریک اضافی در جریان خون ایجاد می شود.
علائم نقرس به دلیل تجمع بلورهای اسید اوریک در مفاصل و پاسخ بدن به آنها است.
نقرس به طور معمول بر مفصل موجود در قاعده انگشت شست پا تأثیر می گذارد.
حملات نقرس اغلب بدون هشدار در نیمه شب اتفاق می افتد.
بیشتر موارد نقرس با داروهای خاص درمان می شوند.
بیشتر بخوانید : همه چیز درباره نقرس و سن بروز این بیماری
درمان
در اکثر موارد نقرس با دارو درمان می شود. از دارو می توان برای درمان علائم حملات نقرس ، جلوگیری از پیشرفت بیماری در آینده و کاهش خطر عوارض نقرس مانند سنگ کلیه و ایجاد توفی استفاده کرد.
داروهای معمول استفاده شده شامل داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) ، کلشیسین (colchicine ) یا کورتیکواستروئیدها (corticosteroids ) هستند. این موارد باعث کاهش التهاب و درد در نواحی تحت تأثیر نقرس شده و معمولاً به صورت خوراکی مصرف می شوند.
همچنین می توان از داروها برای کاهش تولید اسید اوریک (مهار کننده های گزانتین اکسیداز مانند آلوپورینول) و یا بهبود توانایی کلیه در حذف اسید اوریک از بدن (پروبنسید) استفاده کرد.
بدون درمان ، حمله حاد نقرس در طی 12 تا 24 ساعت پس از شروع در بدترین حالت خود خواهد بود. فرد می تواند انتظار داشته باشد که طی 1 تا 2 هفته بدون درمان بهبود یابد ، اما ممکن است درد قابل توجهی را تجربه کند .
آزمایش و تشخیص
تشخیص نقرس می تواند مشکل باشد ، زیرا علائم آن هنگام بروز ، مشابه سایر موارد است. در حالی که هایپراوریسمی در اکثر افراد مبتلا به نقرس رخ می دهد ، ممکن است در هنگام افزایش ناگهانی بیماری وجود نداشته باشد. علاوه بر این ، اکثر افراد مبتلا به هایپراوریسمی به نقرس مبتلا نمی شوند.
آزمایش تشخیصی که پزشکان می توانند انجام دهند ، آزمایش مایع مفصلی است که در آن مایعات از طریق مفصل آسیب دیده با سوزن استخراج می شود. سپس مایعات مورد آزمایش قرار می گیرند تا بررسی شود كه آیا بلورهای اورات وجود دارد یا خیر.
از آنجا که عفونت های مفصلی نیز می توانند علائم مشابه نقرس را ایجاد کنند ، پزشک می تواند هنگام انجام آزمایش مایعات مفصلی به دنبال عوامل باکتریایی باشد تا در صورت وجود ،علت باکتریایی را کنترل کند. ممکن است لازم باشد مایعات به آزمایشگاه ارسال شود ، در این صورت تجزیه و تحلیل ممکن است چند روز طول بکشد.
پزشکان همچنین می توانند برای اندازه گیری میزان اسید اوریک ، آزمایش خون انجام دهند ، اما ، همانطور که گفته شد ، افرادی که سطح اسید اوریک بالا دارند همیشه نقرس را تجربه نمی کنند، در مقابل ، برخی از افراد می توانند علائم نقرس را بدون افزایش سطح اسید اوریک در خون بروز دهند.
سرانجام ، پزشکان می توانند با استفاده از اسکن اولتراسوند (ultrasound scan ) کریستال های اورات را در اطراف مفاصل یا درون توفوس جستجو کنند. اشعه ایکس نمی تواند نقرس را تشخیص دهد ، اما ممکن است برای ردیابی سایر عوامل استفاده شود.
انواع
مراحل مختلفی وجود دارد که از طریق آنها نقرس پیشرفت می کند و گاهی اوقات به آنها انواع مختلف نقرس گفته می شود.
هایپراوریسمی بدون علامت
ممکن است فردی بدون هیچ گونه علائم ظاهری ، افزایش بیش از حد معمول اسید اوریک را داشته باشد . در این مرحله ، درمان لازم نیست ، اگرچه ممکن است کریستال های اورات در بافت رسوب کرده و آسیب جزئی وارد کنند.
نقرس حاد
نقرس حاد زمانی اتفاق می افتد که رسوب بلورهای اورات به طور ناگهانی باعث التهاب حاد و درد شدید شوند. از این حمله ناگهانی به عنوان “شعله ور شدن ” یاد می شود و به طور معمول طی 3 تا 10 روز فروکش می کند. گاهی در اثر حوادث استرس زا ، الکل و مواد مخدر و همچنین هوای سرد بیماری شعله ور می شود .
نقرس فاصله ای یا بحرانی
این مرحله یک دوره در بین حملات نقرس حاد است. حملات بعدی ممکن است ماهها یا سالها رخ ندهند ، اگرچه در صورت عدم درمان ، با گذشت زمان ، حملات طولانی تر و بیشتر اتفاق می افتند. در طی این فاصله ، بیشتر بلورهای اورات در بافت رسوب می کنند.
نقرس پوستی مزمن
نقرس پوستی مزمن ناتوان کننده ترین نوع نقرس است. این عارضه می تواند منجربه آسیب دائمی به کلیه و مفاصل شود . بیمار، از آرتروز مزمن رنج می برد و در نواحی خنک تر بدن مانند مفاصل انگشتان دچار توفی ( توده های بزرگ و برجسته بلورهای اورات شود).
در صورتی عدم درمان نقرس ، مدت زمان زیادی (معمولا حدود 10 سال ) طول می کشد تا به مرحله نقرس توفی (chronic tophaceous gout ) برسد. پس به این ترتیب بسیار بعید است که بیماری که درمان مناسب دریافت می کند به این عارضه مبتلا شود .
نقرس کاذب
یکی از شرایطی که به راحتی با نقرس اشتباه گرفته می شود ، نقرس کاذب است. علائم بیماری بسیار شبیه به نقرس است ، اگرچه شدت حملات آن معمولاً کمتر است.
تفاوت عمده نقرس و نقرس کاذب در این است که مفاصل به جای بلورهای اورات توسط کریستال های پیرو فسفات کلسیم تحریک می شوند. نقرس کاذب به درمان متفاوتی نیاز دارد .
علل
نقرس در ابتدا به دلیل وجود بیش از حد اسید اوریک ( هیپراوریسمیک ) در خون ایجاد می شود. اسید اوریک در طی تجزیه پورین ها در بدن تولید می شود. ( ترکیبات شیمیایی که به مقدار زیاد در برخی غذاها مانند گوشت ، مرغ و غذاهای دریایی یافت می شوند)
به طور معمول ، اسید اوریک در خون حل می شود و از طریق کلیه ها با ادرار دفع می شود. اگر اسید اوریک بیش از حد تولید شود یا به اندازه کافی دفع نشود ، می تواند تجمع یافته و بلورهایی مانند سوزن ایجاد کند که باعث التهاب و درد در مفاصل و بافت اطراف آن می شوند.
عوامل خطر
تعدادی از فاکتورها وجود دارد که می تواند احتمال افزایش (هیپراوریسمیک ) خون و در نتیجه نقرس را افزایش دهد:
سن و جنسیت: مردان اسید اوریک بیشتری نسبت به زنان تولید می کنند ، اگرچه میزان اسید اوریک در زنان بعد از یائسگی می تواند افزایش یابد .
ژنتیک: سابقه خانوادگی نقرس احتمال بروز بیماری را افزایش می دهد.
سبک زندگی: مصرف الکل در دفع اسید اوریک از بدن تداخل ایجاد می کند. رژیم غذایی با پورین بالا همچنین میزان اسید اوریک در بدن را افزایش می دهد.
قرار گرفتن در معرض سرب: در معرض قرار داشتن طولانی مدت با سرب ، با برخی موارد نقرس مرتبط بوده است.
داروها: برخی از داروها می توانند سطح اسید اوریک را در بدن افزایش دهند. این شامل برخی از داروهای ادرار آور و داروهای حاوی سالیسیلات است.
وزن: اضافه وزن ، خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد ، این به معنای تولید بیشتر اسید اوریک به عنوان ماده زائد متابولیکی است. مقادیر بالاتر چربی بدن نیز باعث افزایش التهاب سیستمیک می شود زیرا سلول های چربی سیتوکین های پیش التهابی تولید می کنند.
درمانهای خانگی
تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی تا حد بسیار زیادی از عود بیماری جلوگیری می کند . استفاده از غذاهایی که مقدار کمی پورین دارند می تواند به کاهش تولید اسید اوریک در بدن کمک کند . مواد غذایی زیر حاوی پورین هستند که باید با احتیاط مصرف شوند.
ماهی آنچوی
مارچوبه
کلیه گاو
مغز
لوبیای خشک و نخود فرنگی
گوشت شکار
سس آبگوشت
شاه ماهی
کبد
ماهی خال دار
قارچ
ساردین
گوش ماهی (صدف)
نانهای شیرین
اگرچه کاهش یا اجتناب از این غذاها منطقی است، مشخص شده است که یک رژیم غذایی غنی از پورین خطر ابتلا به نقرس را افزایش نمی دهد، یا علائم را در مطالعات تحقیقاتی تشدید نمی کند
مارچوبه ، لوبیا ، برخی دیگر از غذاهای گیاهی و قارچ ها نیز از منابع پورین هستند ، اما تحقیقات نشان می دهد که اینها حملات نقرس را تحریک نمی کنند و بر میزان اسید اوریک تأثیر نمی گذارند.
مطالعات اپیدمیولوژیک مختلف نشان داده است که سبزیجات غنی از پورین ، غلات سبوس دار ، مغزها و حبوبات و میوه های با قند کم ، قهوه و مکمل های ویتامین C سطح اسید اوریک خون را کاهش می دهد ، اما خطر ابتلا به نقرس را کاهش نمی دهد. گوشت قرمز ، نوشیدنی های حاوی فروکتوز و الکل می توانند خطرابتلا را افزایش دهند.
نقش اسید اوریک در نقرس به وضوح مشخص و درک شده است. با این حال در دسترس بودن طیف زیادی از داروهای مربوطه ، نقرس نوعی آرتروز قابل کنترل است .
مرکز پرستاری سلامت اول با داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و کادری مجرب و حرفه ای در زمینه ارائه خدمات پرستاری در منزل به صورت شبانه روزی در خدمت شما عزیزان است برای کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید .
