آلرژی به حیوانات allergy to animals از واکنش های شایع در خانواده هایی است که علاقه به نگه داری حیوانات خانگی دارند، به ویژه در کودکان، این واکنش های حساسیتی ببشتر دیده می شود و کودکان به علت مواجهه و تماس با مو و پوست حیوان خانگی ممکن است دچار واکنش های حساسیتی گردد.
چه عواملی، سبب آلرژی به حیوانات در کودکان می گردد؟
بروز آلرژی به حیوانات اغلب ارثی است، بدین معنی که می تواند از والدین به بچه ها منتقل شود، اما فقط به این دلیل که ممکن است یکی از والدین مبتلا به آلرژی باشد، همه بچه ها درگیر آلرژی نمی شوند.
در عوض گاهی بروز آلرژی در کودکان، هیچ ارتباطی به سابقه خانوادگی ندارد. مهم ترین علت آلرژی به حیوانات خانگی، شوره (سلول های مرده پوستی که پوست حیوانات خانگی، می ریزد)، بزاق و ادرار است. آلرژی، از خفیف تا شدید، متغیر است. آلرژی شدید، به موی حیوانات خانگی بوده و شامل خس خس سینه در کودک، می گردد.
مکانیسم و علایم آلرژی به حیوانات در کودکان :
سیستم ایمنی کودکان مبتلا به آلرژی، نسبت به مو، بزاق و ادرار حیوان خانگی واکنش می دهند و آن را به عنوان یک عامل مهاجم تلقی می کند و در نتیجه به آن عامل، جمله کرده و پاسخ حساسیتی می دهد. در پاسخ، بدن، با طیف گسترده ای از علائم واکنش نشان می دهد، که این علایم عبارتند از :
• سرفه کردن
• خارش گلو یا سقف دهان
• خارش، آبریزش یا قرمزی چشم
• آبریزش، گرفتگی یا خارش بینی
• عطسه کردن
• بیدار شدن درشب با گرفتگی بینی
• خس خس سینه
این علائم معمولا بلافاصله قابل مشاهده هستند، اگر علائم آلرژی به حیوانات در کودک شما، بیش از دو هفته وجود دارد و مانند سرماخوردگی تا ۱۰ روز از بین نمی رود، یا کودک شما مشکل تنفسی دارد، بلافاصله با پزشک اطفال کودک خود، تماس حاصل فرمایید.
علائم آلرژی به حیوانات خانگی، معمولا ظرف مدت 30 دقیقه یا پس از تماس، ظاهر می شود.
اما برخی اوقات ممکن است 8 تا 12 ساعت طول بکشد تا این علائم ظاهر شود. جهت داشتن اطمینان، قبل از نتیجه گیری یک روز کامل بعد از انجام تعامل اولیه به کودک زمان دهید.
برای مشخص شدن وضعیت، پزشک متخصص آلرژی می تواند با بررسی سابقه پزشکی فرزند شما و معاینه کامل بدنی، به تعیین منبع تحریک کننده کمک کند. آزمایش پوست یا خون به علاوه اندازه گیری سطح آنتی بادی های ایمنوگلوبولین IgE کودک مفید است زیرا مربوط به مواد حساسیت زدای خاص است، به طور کلی آزمایش های پوستی، ارجح است زیرا نتایج سریعتر و مشخص تری نسبت به آزمایش خون، ارائه می دهند.
اگر شما اطمینان دارید که یک ماده حساسیت زدا مقصر علامت دار شدن کودک شما است، بهترین و سخت ترین تصمیم، جلوگیری از تماس کودک با هر محرکی است که به عنوان آلرژن تلقی می گردد و این مورد شامل، نگهداری برخی از حیوانات خانگی در محلی دور از محل زندگی کودک و همچنین محدود کردن تعاملات با حیوان خانگی است.
هنگام توضیح شرایط هم، سعی کنید به کودکان خود یادآوری کنید که چه مقدار حفظ سلامتی آن ها برای شما مهم است و در صورت امکان هم از پزشک متخصص اطفال خود کمک بخواهید تا در مورد چگونگی طرح این موضوع با کودک، به شما کمک نماید.
بیشتر بخوانید: وظایف پایه و اساسی یک پرستار کودک نوپا
ارتباط آلرژی به گربه و آسم :
کودکانی که آسم دارند یا سابقه خانوادگی آسم دارند، ممکن است در کنار گربه هامشکل بیشتری پیدا کنند، زیرا حضور در کنار گربه ها، می تواند سبب شعله ور شدن بیماری گردد.
آلرژی به گربه و نوزادان :
اگر به تازگی، نوزاد تازه متولد شده ای به جمع خانوادگی شما ملحق شده است، به مدت سه ماه، کودک و گربه های خود را جدا کنید، زیرا گربه ها، مکان های نرم و دنجی را برای خواب دوست دارند و به علاوه، ریه های نابالغ یک نوزاد نمی تواند با آلرژن های تحریک کننده تولید شده توسط یک گربه کنار آید.
ایجاد منطقه بدون گربه
اگر شما هم گربه ی خود را به عنوان عضوی از خانواده خود، تلقی می کنید و نمی توانید او را از خود جدا سازید، بهترین گزینه ممکن این است که اتاق خواب کودک خود را به منطقه بدون گربه تبدیل کنید، در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که عبارتند از :
۱.ملافه های کودک خود را به صورت مکرر بشویید : موی گربه ها همه جا هست و این محل می تواند لباس شما هم باشد، لذا ضمن تعویض لباس خود هنگام ورود به اتاق کودک، ملاقه های تخت کودک خود را هم حداقل به صورت هفتگی شسته و اتو کنید تا میزان مو های گربه را له حداقل برسانید
۲. دیوارها، پنجره ها، سقف و کف اتاق کودک را تمیز کنید.
۳.پرده های اتاق کودک را حتما در ماشین لباسشویی بشویید.
۴.کودک خود را از آغوش گرفتن و بوسیدن گربه منصرف می کنید.
۵.فرزند خود را تشویق کنید که پس از نوازش یا گریه، دست های خود را بشوید.
۶.پنجره اتاق خواب کودک خود را برای تبادل هوای سالم در خانه باز کنید.
۷.جهت کمک به حفظ هوای اتاق خواب، بدون آلرژی از تهویه کننده ها و دستگاه های تصفیه استفاده نمایید.
طبق اعلام بنیاد آسم و آلرژی آمریکا (AAFA)، حداقل 15% آمریکایی ها که آلرژی دارند، به حیوانات خانگی آلرژی دارند. ارقام AAFA نشان می دهد که در هر دو والدین، از هر 10 کودک، 7 کودک به آلرژی حیوانات خانگی مبتلا می شوند. با این حال، هنگامی که هر پدر و مادر دارای سابقه آلرژی باشند، احتمال بروز آلرژی به حیوانات در کودکان بیشتر است.
به صورت دقیق، مشخص نیست که آیا راهی مطمئن برای جلوگیری از ابتلا به آلرژی حیوانات خانگی در کودکان وجود دارد، اما نتایج برخی مطالعات انجام شده توسط انجمن پزشکی آمریکا، نشان می دهد که قرار گرفتن کودکان، در معرض حیوانات خانگی در طول سال اول زندگی آن ها در واقع می تواند، از بروز حساسیت جلوگیری کند، اما متخصصان این زمینه هنوز در معتبر بودن این مطالعات در همه موارد، توافق ندارد.
درمان آلرژی به حیوانات :
هیچ درمانی برای آلرژی به حیوانات به صورت قطعی وجود ندارد اما علائم آلرژی به خوبی قابل کنترل است و بهترین راه برای کنار آمدن با بروز علائم، اجتناب از مواد حساسیت زا است، این بدان معناست که والدین باید بچه های خود را اموزش دهند، نه تنها در مورد آلرژی، بلکه در مورد واکنش هایی که می توانند در صورت تماس با مواد آلرژی زا رخ دهند.
لازم است به جز اعضای خانواده، سایر افرادی هم که در مراقبت و تربیت کودکان نقش دارند، مانند معلمان، دبیران و دوستان کودک هم در مورد آلرژی در کودک، اطلاع داشته باشند، زیرا اطلاع رسانی، می تواند زمینه بروز بیماری های آلرژی و حساسیت زا را فراهم کند.
در صورتی که اجتناب از آلرژن های محیطی امکان پذیر نباشد، پزشکان ممکن است داروهایی از جمله آنتی هیستامین ها، قطره های چشمی و اسپری های بینی را برای شما تجویز کنند و بسیاری از داروها بدون تجویز پزشک و بدون نسخه هم از داروخانه ها قابل تهیه هستند.
بیشتر بخوانید: تربیت کودک و نقش پرستار کودک در منزل – چه نکاتی باید بدانیم؟
موسسه پرستاری سلامت اول با بهره گیری از اطلاعات روز دنیا و به روز رسانی اطلاعات خود در زمینه بیماری های کودکان و سالمندان، در تلاش است تا بهترین و موثر ترین خدمات خود را ارائه کند، جهت بهره مندی بیشتر از این اطلاعات با کارشناسان مرکز پرستاری اول تماس حاصل فرمایید.
