راههای زود راه رفتن کودک و نوزاد

راه رفتن یکی از بزرگترین نقاط عطف در زندگی یک کودک نوپا است. والدین غالباً نگران این هستند که بچه ها به صورت طبیعی خودشان شروع به راه رفتن کنند. در این مقاله روش هایی بیان شده است که بهتر است والدین انجام دهند تا کودک نوپا را ترغیب به برداشتن اولین قدم ها و راه رفتن مستقلانه کنند. کودک نوپا به کودکی گفته می‌شود که در سنین آموختن راه رفتن است و در این سنین همواره با چالش‌هایی برای نگهداری همراه هستند. نوپایان معمولاً در سنین دوازده تا ۲۴ ماه هستند. دوره نوپایی در انسان در میان دوره‌های نوزادی (تا ۱۸ ماهه) و نوباوگی (۲ تا ۵ ساله) قرار دارد. هر کودکی یاد می گیرد که با سرعت خودش راه برود ، اما والدین همیشه عجولانه منتظر دیدن اولین قدم های فرزندشان هستند و این لحظه را یکی از مهمترین نقاط عطف زندگی او می دانند.

امروزه بیشتر والدین کودکان نوپای خود را در کالسکه می گذارند زیرا این امر حرکت دادن کودک را برای والدین آسان می کند. با این حال ، زمانی فرا می رسد که کودک کوچک شما دوست دارد به تنهایی دنیای اطراف خود را کشف و جستجو کند. مهم نیست که شما چه زمانی منتظر راه رفتن او هستید ، کودک در زمان مناسب خود علایمی را نشان می دهد که می تواند به شما بگوید او آماده است تا اولین قدم های خود را بردارد .  روش های خاصی وجود دارد که می توانید به او کمک کنید تا کاملاً با وضعیت جدید خود سازگار شود .

اگر متوجه شدید که کودک نوپای شما هیچ تلاشی برای راه رفتن  نمی کند در اینجا چند پیشنهاد در مورد آنچه می توانید برای ترغیب کودک نوپای خود به راه رفتن ارائه دهید وجود دارد.

بهترین راههای زود راه رفتن کودک

بیشتر کودکان در فاصله بین ده تا هجده ماهگی راه می افتند. اما باید بدانید که یادگرفتن راه رفتن برای کودکان رویه خاص خود را دارد که به منظور سرعت بخشیدن به آن باید اول آن را بیاموزید. یادگیری راه رفتن برای کودکان بیشتر از هرچیزی از دست های آنها تاثیر می پذیرد. کودک ابتدا با کمک دست ها چهار دست و پا راه می رود و سپس با استفاده از همان دست ها در هنگام ایستادن در کنار یک دیوار یا تکیه گاه، برای اولین بار، تعادل خود را حفظ می کند. در واقع کودکان ابتدا ایستادن و راه رفتن در امتداد یک تکیه گاه را تمرین میکنند تا راه رفتن را بیاموزند.

می توانید از یک تکیه گاه امن استفاده کنید و در انتهای آن با فاصله کم بنشینید وکودک را تشویق کنید که فاصله یک یا دو قدمی بین تکیه گاه و شما را بدون کمک گرفتن از دست ها و با راه رفتن طی کند. حضور یک پرستار کودک در این پروسه، کمک زیادی به شما می‌کند.

۱- ایجاد تکیه گاه برای کودک

می توانید در مقابل کودکتان که دستانش را گرفته اید  و کاملا تکیه گاه او شده اید ، زانو بزنید تا او بر ترس از زمین خوردن هنگام راه رفتن غلبه کند. به او نزدیک بمانید زیرا بعد از یک یا دو بار که به او کمک نمودید ممکن است کودک بخواهد مستقلانه راه برود که در این شرایط یا ممکن است زمین بخورد یا با پشت سر به عقب بیافتد.

۲- اسباب بازی های هل دادنی

این واقعیت کاملاً ثابت شده ای است که اسباب بازی ها باعث رشد سریعتر نوزادان و کودکان نوپا می شود و راه رفتن آنها را تحریک می کنند. در اصل بازی درمانی یکی شیوه های ثابت شده برای بعضی مشکلات است. امروزه اسباب بازی های هل دادنی بسیاری در دسترس است که کودک شما می تواند با در دست داشتن دستگیره آن ها را به جلو هل دهد.

اطمینان حاصل کنید که این اسباب بازی مستحکم و پایدار است و دارای پایه پشتیبانی بزرگی است. از آنجا که کودک شما بیشتر روی بازی خود متمرکز خواهد شد ، این احتمال وجود دارد که او به زودی شروع به برداشتن چند قدم برای هل دادن بیشتر اسباب بازی های خود کند.

۳- همه فعالیت های حرکتی کودک را تشویق کنید

به پارک و  فضای آزاد بروید و از بردن کالسکه اجتناب نمایید .  کودک نوپای خود را ترغیب کنید که حداقل چند قدم راه برود. می توانید بیرون رفتن های خود را مرتباً افزایش دهید تا زمان بیشتری برای پیاده روی به فرزندتان بدهید. هنگام موفقیت او در برداشتن حتی یک قدم  او را با کف زدن و خوشحالی تشویق کنید. اگر او از اتاق نشیمن به داخل آشپزخانه راه می رود ، به دلیل راه رفتن در این مسیر طولانی او را تشویق نمایید و تعریف ویژه ای از او کنید . این کار او را ترغیب به راه رفتن بیشتر می کند. نگهداری از کودک می تواند یکی از پچیده ترین، مهم ترین و لذت بخش ترین کار های زندگی باشد

۴- مهارتهای حرکتی کودک را توسعه دهید

به کودک خود کمک کنید تا مهارت های حرکتی بزرگ و کوچک خود را رشد دهد. تقویت رشد مهارت های حرکتی منجر به رشد سریعتر کلی بدن او  می شود که این وضعیت به کودک شما کمک می کند راه رفتن را سریعتر یاد بگیرد. می توانید به او کمک کنید تا خودش قدم هایی را بردارد و راه رفتن را شروع کند.

۵- معاشرت کودک با همسالان

کودکان وقتی در کنار بچه های دیگر هستند مخصوصاً از گروه سنی خودشان سریعتر همه چیز را  یاد می گیرند. بنابراین ، اگر فکر می کنید کودک شما بیشتر از زمان عادی برای راه رفتن وقت می گذارد ، بگذارید مدتی را با بچه های دیگر در زمین های بازی یا در دیدار در منزل وقت بگذراند. کودک شما نه تنها با بازی در کنار همسالان خود مهارتهای اجتماعی بهتری پیدا می کند ، بلکه انگیزه بیشتری برای راه رفتن خواهد داشت.

۶- عدم استفاده زود هنگام از کفش

وقتی کودکان نوپا برای اولین بار راه می روند ، ترجیح می دهند پابرهنه راه بروند. آنها نه تنها نسبت به کفش اجتناب می کنند ، بلکه پوشیدن زود هنگام کفش می تواند در ابتدا بر کشش و چسبندگی عضلات آن ها در هنگام راه رفتن تأثیر بگذارد. اطمینان حاصل کنید که محیط راه رفتن کودک بدون مانع و تمیز است و خرید کفش برای فرزندتان را حداقل تا زمانی که کودک شما بتواند راحت بیش از چند قدم راه برود ، به تأخیر بیندازید. هر کودک مهارت های متفاوتی را کسب می کند و فاکتورهای زیادی در پشت راه رفتن سریع یا کند کودک وجود دارد. تا زمانی که کودک شما مهارت های جدیدی را می آموزد و توانایی تحمل وزن بدن خود را روی پاها دارد ، نگران نباشید. عقب ماندن یک نوپا در مهارت‌های نام‌برده لزوماً به معنای اختلال در رشد کودک نیست. قبل از مشورت با پزشک ، مدتی نکات بالا را امتحان کنید و خیلی زود دچار نگرانی نشوید.

علت دیر راه افتادن کودک

کودکان در سنین 15 تا 22 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند. تاخیر در راه رفتن بعد از این سنین، می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات ماهیچه‌ای و مشکلات مغزی باشد یا اینکه مشکلات ساده‌ای مانند کمبود ویتامین D، باعث ایجاد این عارضه شود.در ادامه برخی از مهم‌ترین دلایل تاخیر در راه افتادن کودک را بررسی می‌کنیم:

• دیستروفی عضلانی: دیستروفی عضلانی یک بیماری عضلانی ارثی است که به‌صورت پیشرونده در بدن منتشر می‌شود. این بیماری از اصلی‌ترین دلایل تاخیر در راه‌ رفتن کودکان است و به مراقبت‌های فوری پزشکی نیاز دارد. این بیماری باعث ضعف عضلات شده و اجازه راه رفتن را به کودک نمی‌دهد. همچنین آتروقی عضلانی نخاعی، نخاع کودک را هدف قرار داده و باعث اختلال در راه رفتن او می‌شود.
• اختلالات عصبی: بعضی از اختلالت عصبی مانند فلج مغزی یا سندروم داون روند طبیعی راه رفتن را به تاخیر می‌اندازند.
• کمبود ویتامین D: شکل‌گیری ساختار استخوان‌های کودکان وابسته به وجود کلسیم و ویتامین  D به‌اندازه کافی است. به‌همین دلیل است که کمبود این مواد می‌تواند تاخیر در راه افتادن کودک را در پی داشته باشد. در این موارد معمولا مصرف قطره یا شربت ویتامین D، به‌سادگی مشکل را رفع می‌کند.
• راشیتیسم: بیماری راشیتیسم هم می‌تواند تاخیر در راه افتادن کودک را در پی داشته باشد. درصورتی‌که بیماری پیشرفته نباشد و درمان به‌موقع انجام بگیرد؛ می‌توان به راه رفتن کودک هم امیدوار بود. کودکانی که راشیتیسم یا نرمی استخوان دارند؛ دچار خمیدگی یا رشد نقص استخوان‌های پا و افزایش ریسک شکستن آن‌ها می‌شوند. درواقع داشتن پاهای پرانتزی در کودکان نوپا، می‌تواند زمان راه افتادن آن‌ها را تا مدت‌ها به تاخیر بیندازد.
• کم‌کاری تیروئید: کم‌کاری تیروئید برخی از مراحل تکامل کودک از جمله زمان راه افتادن او را به تاخیر می‌اندازد.
• تاخیر در فراگیری حرکتی: برخی کودکان تمام مهارت‌های حرکتی از جمله راه رفتن را دیرتر فرا می‌گیرند و این یک امر طبیعی و به‌خاطر متفاوت بودن شخصیت کودکان است.

کاردرمانی برای راه افتادن کودک

درصورتی‌که تصور می‌کنید؛ کودک‌تان مسیر عادی و نرمال را در یادگیری راه رفتن طی نمی‌کند؛ می‌توانید با برخی تمرینات، این پروسه را به جلو بیندازید:

• نشستن روی چهارپایه: والدین می‌توانند به کودک کمک کنند تا روی چهارپایه بنشیند. از چهارپایه بدون پشتی استفاده کنید تا پای کودک زمین را لمس کرده و روی زمین فشار بیاورد. حالا از کودک بخواهید چیزی را از روی زمین بردارد تا عضلات مختلف در این تمرین درگیر شوند.
• استفاده از اسباب‌بازی‌ها برای تمرین ایستادن: اسباب‌بازی مورد علاقه کودک را کمی بالاتر از قد او بگیرید تا مجبور شود روی پای خودش بایستد.
• ایستادن با کمک: کودک در این تمرین به کمک حامی مانند گرفتن مبل و غیره می‌تواند روی پای خودش بایستد و حرکت کند.
• گشت زنی و شوت زدن: زمانی که کودک‌تان تمرین بالا را انجام می‌دهد؛ یک توپ جلوی او قرار دهید تا شوت کند و به‌این‌ترتیب تعادل را تمرین کند.
• گرفتن لگن: در این تمرین فرد جلو کودک قرار گرفته و کودک دستان خود را روی شانه او گذاشته و فرد لگن کودک را می‌گیرد و او را به راه رفتن تشویق می‌کند. در این تمرین فرد به‌آرامی به عقب می‌رود تا کودک به سمت جلو راه برود.
• راه رفتن با کمک: روش دیگری که برای تمرین راه افتادن کودک وجود دارد؛ این است که کودک به‌کمک والدین شروع به راه رفتن کند.

درمان دیر راه افتادن کودک در طب سنتی

در طب سنتی با انجام کارهایی مانند ماساژ پاهای کودکان با روغن‌های گیاهی و مصرف برخی مواد غذایی می‌توان مشکل تاخیر در راه افتادن کودک را برطرف کرد. طب سنتی مصرف این مواد غذایی را برای راه افتادن کودک پیشنهاد می‌دهد:

• کباب گوشت بره
• شیر بادام همراه با عسل
• حریره بادام
• عصاره گوشت
• نخودآب
• تخم‌مرغ عسلی

غذاهای مقوی راه افتادن کودک

کودک شما از 10 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند و در همین سنین است که نیاز تغذیه‌ای بیشتری هم دارد. با برخی از غذاهای مقوی می‌توانید به رشد بهتر و انرژی بیشتر کودک خود کمک کنید:

• میوه‌های نرم مانند موز و هلو: این میوه‌ها دارای قند طبیعی بوده و انرژی کودک را بالا می‌برند. همچنین به خاطر نرم بودن، کودک به خوردن آن‌ها تمایل دارد.
• شیر و ماست و محصولات لبنی: محصولات لبنی سرشار از کلسیم و پروتئین هستند و به استخوان‌سازی بهتر کمک می‌کنند. ترکیب ماست با کمی میوه یا عسل یک میان‌وعده مقوی برای کودک شما ایجاد می‌کند.
• تخم‌مرغ: تخم‌مرغ منبع غنی از انواع مواد غذایی است. این مواد غذایی برای تقویت استخوان‌بندی کودک، بالا بردن انرژی و بهبود رشد مغز مفید است.

شربت کلسیم برای راه افتادن کودک

از داروهایی که برای درمان مشکل تاخیر در راه افتادن کودک پیشنهاد می‌شود؛ شربت کلسیم است. این شرکت برای کمک به تشکیل استخوان و دندان، کمک به قدرت بدنی، کمک به حرکت عضلات، کمک به ترشح هورمون‌ها و آنزیم‌های بدن مفید است. در نتیجه برای راه افتادن کودک و رفع مشکلاتی که راه افتادن کود را به تاخیر می‌اندازند؛ مفید است.

راه افتادن کودک یک امر طبیعی و جزئی از پروسه طبیعی زندگی و رشد او است. این اتفاق در کودکان مختلف در زمان‌های مختلف رخ می‌دهد؛ اما درصورتی‌که راه افتادن کودک بیش از اندازه به تاخیر افتاد، لازم است مطمئن شوید که کودک شما کمبود یا بیماری خاصی ندارد. درصورتی که کودک مشکلی نداشت؛ می‌توانید با تمرینات مختلف او را برای راه افتادن تشویق کنید.