پیرگوشی در سالمندان یکی از مشکلات شایع است که به دلایل مختلفی برمی‌گردد. با پیشرفت سن، اجزای داخلی گوش مانند استخوان‌ها، بافت‌های نرم و سلول‌های عصبی دچار تغییراتی می‌شوند که می‌تواند به کاهش حس شنوایی منجر شود. عوامل خارجی نیز می‌توانند نقش داشته باشند، از جمله صداهای شدید، عفونت‌های مزمن و استفاده نادرست از دستگاه‌های شنوایی.
درمان این مشکل شامل استفاده از دستگاه‌های شنوایی، درمان عفونت‌های گوش و در صورت لزوم، جراحی برای بهبود شنوایی است. پیشگیری از طریق استفاده مداوم از دستگاه‌های حفاظتی و مراقبت منظم از سلامت گوش و گوش‌پزشکی نیز موثر است. توجه داشته باشید سالمندانی که تحت مراقبت پرستار هستند، رسیدگی بهتری دارند؛ چون پرستار سالمند بخاطر وظیفه‌ای که دارد، باید از سالمند به بهترین شکل مراقبت کند. از این رو می‌‌توانید از پرستاران در منزل کمک بگیرید.
علائم پیرگوشی در سالمندان
پیرگوشی در سالمندان یا افت شنوایی مرتبط با سن، یکی از مشکلات شایع در سالمندان است. علائم این بیماری می‌تواند به تدریج و نامحسوس بروز کند. یکی از مهم‌ترین علائم پیرگوشی، دشواری در شنیدن صداهایی با فرکانس بالا است. این مشکل به خصوص در فهمیدن گفتار، مخصوصاً در محیط‌های پر سر و صدا، تأثیر می‌گذارد.
سالمندان ممکن است احساس کنند که دیگران به وضوح صحبت نمی‌کنند یا مدام صدای تلویزیون یا رادیو را بلند می‌کنند. همچنین، ممکن است از شنیدن صداهای زمینه‌ای مانند صدای پرندگان یا زنگ درب محروم شوند. در برخی موارد، افت شنوایی می‌تواند منجر به پیچیدن صدای زنگ زدن در گوش (تینیتوس) شود.
پیرگوشی همچنین می‌تواند بر تعاملات اجتماعی سالمندان تأثیر منفی بگذارد. آنها ممکن است از شرکت در مکالمات و فعالیت‌های گروهی خودداری کنند یا دچار احساس انزوا و افسردگی شوند. ناتوانی در شنیدن هشدارهای محیطی مانند صدای آژیر می‌تواند خطرات ایمنی را افزایش دهد.
درمان‌ها و راهکارهای مختلفی مانند استفاده از سمعک، کاشت حلزون شنوایی و تمرینات شنوایی وجود دارد که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به پیرگوشی کمک کند. تشخیص و مداخله زودهنگام از اهمیت بالایی برخوردار است.
به نقل از سایت hopkinsmedicine:
کم شنوایی مرتبط با افزایش سن (یا پیری کوزیس) به کاهش تدریجی شنوایی در هر دو گوش گفته می شود. این یک مشکل رایج مرتبط با پیری است. از هر 3 بزرگسال بالای 65 سال، یک نفر کم شنوایی دارد. به دلیل تغییر تدریجی در شنوایی، برخی از افراد در ابتدا از تغییر آگاه نیستند. اغلب، بر توانایی شنیدن صداهای با صدای بلند مانند زنگ تلفن یا بیپ مایکروویو تأثیر می گذارد. توانایی شنیدن صداهای با صدای کم معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
دلایل کاهش شنوایی در سالمندان
دلایل زیادی برای کاهش شنوایی در سالمندان وجود دارد. به طور معمول، با افزایش سن این امر از تغییرات در گوش داخلی ناشی می‌شود، اما همچنین می‌تواند ناشی از تغییراتی در گوش میانی یا تغییرات پیچیده در مسیرهای عصبی از گوش به مغز باشد. برخی از شرایط پزشکی و داروها نیز ممکن است نقشی داشته باشند.
کاهش شنوایی در سالمندان اغلب در هر دو گوش اتفاق می افتد، و به همان اندازه بر هردو آنها تأثیر می‌گذارد. از آنجا که از دست رفتن شنوایی تدریجی است، اگر شما دچار کاهش شنوایی در سنین بالا هستید، ممکن است متوجه نشوید که برخی از توانایی‌های شنیدن خود را از دست داده‌اید.
استرس در افراد کم شنوا
استرس یک قسمت عادی از زندگی روزمره است، اما برای سالمندان مبتلا به کم شنوایی یک چالش اضافی است. به عنوان مثال یک فرد مسن در بیمارستان استرس زیادی دارد، اما تصور کنید که کاهش شنوایی در سالمندان باعث شود که فرد کم شنوا در شنیدن سخنان پزشک در مورد وضعیت پزشکی خود مشکل داشته باشد. آیا قادر است مراقبت های لازم را دنبال نماید؟ اگر یک فرد مسن قادر به شنیدن واضح و صحیح نباشد، مسائل مالی، مسافرت یا حتی مسائل کوچکتر می‌تواند ترسناک و گیج کننده باشد.
وقتی صحبت از کم شنوایی سالمندان می شود، دسته‌های مختلفی از بیماران وجود دارد که باید آنها را در نظر بگیریم: کسانی که ناشنوا شناخته می شوند ، کسانی که به عنوان شنوایی سخت شناخته می‌شوند، کسانی که از سمعک استفاده می‌کنند و کسانی که متوجه مشکل شنوایی خود نمی‌شوند.
افرادی که ناشنوا شناخته می‌شوند یا دچار کم شنوایی شدید هستند و از سمعک استفاده نمی‌کنند در عوض، از زبان علامت برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند. به همین دلیل، مهم است که یک شخص به عنوان مترجم او برای حضور در تمام جلسات پزشکی شرکت کند.
نحوه برقراری ارتباط با شخص کم شنوا
در برخورد با کم شنوایی در سالمندان یا افرادی که ناشنوا هستند رفتار ما خیلی مهم است. چند نکته در ادامه برای چگونگی برقراری ارتباط صحیح با افراد کم شنوا آورده شده است:
- قبل از شروع صحبت با آنها، توجه آنها را جلب کنید.
- واضح صحبت کنید اما فریاد نزنید و یا خیلی آهسته صحبت نکنید.
- اطمینان حاصل کنید که آنها می‌توانند صورت شما را ببینند.
- سعی کنید در حین مکالمه زیاد حرکت نکنید.
- آگاه باشید که ممکن است نیاز باشد با استفاده از کلمات یا استراتژی‌های مختلف در هنگام رویرویی با عارضه کاهش شنوایی در سالمندان حرفهای خود را چند بار تکرار کنید.
- اگر هیچ کدام از این روش ها کارساز نبود، به ارتباطات کتبی استفاده کنید.
پیشگیری از کم شنوایی در سالمندان
پیشگیری از کاهش شنوایی در سالمندان می‌تواند از طریق چندین روش صورت گیرد که در زیر به توضیح هر کدام پرداخته شده است:
۱. مراقبت از گوش‌ها
- استفاده از گوش‌پاک‌کن مناسب: جلوگیری از ورود مواد خارجی به داخل گوش و استفاده از وسایل مناسب برای پاک‌سازی گوش.
- پرهیز از سر و صدای بلند: اجتناب از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند و استفاده از گوش‌گیر در محیط‌های پر سر و صدا.
۲. تغذیه مناسب
- مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی: مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌های A، C، E و مواد معدنی مانند منیزیم و روی که به حفظ سلامت گوش کمک می‌کنند.
- پرهیز از چربی‌های اشباع: کاهش مصرف چربی‌های اشباع و غذاهای ناسالم که ممکن است به کاهش جریان خون در گوش‌ها منجر شوند.
۳. مراجعه منظم به پزشک
- چکاپ‌های دوره‌ای: انجام معاینات منظم گوش و شنوایی توسط متخصص گوش و حلق و بینی از کم شنوایی در سالمندان جلوگیری میکند.
- تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی: مراجعه به پزشک در صورت بروز علائم کاهش شنوایی برای تشخیص و درمان به موقع.
۴. استفاده از وسایل محافظتی
- استفاده از سمعک‌ها: در صورت نیاز، استفاده از سمعک‌های مناسب و تنظیم شده توسط متخصص شنوایی‌سنجی.
- دستگاه‌های کمکی شنوایی: استفاده از دستگاه‌های کمک شنوایی مانند تقویت‌کننده‌های صدا در محیط‌های خاص.
۵. حفظ بهداشت عمومی
- کنترل بیماری‌های مزمن: مدیریت و کنترل بیماری‌های مزمن مانند دیابت و فشار خون که می‌توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند.
- ترک سیگار و الکل: کاهش یا ترک مصرف سیگار و الکل که ممکن است باعث آسیب به عروق خونی گوش و کاهش شنوایی شوند.
۶. فعالیت‌های فیزیکی و ذهنی
- ورزش منظم: انجام تمرینات ورزشی منظم که به بهبود جریان خون و سلامت عمومی بدن کمک می‌کنند.
- تمرینات ذهنی: مشارکت در فعالیت‌های ذهنی و اجتماعی که می‌تواند به حفظ سلامت کلی و کاهش خطر کاهش شنوایی کمک کند.
رعایت این نکات می‌تواند به پیشگیری از کم شنوایی کمک کند و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.
درمان کاهش شنوایی در سالمندان
درمان کم شنوایی در سالمندان می‌تواند شامل روش‌های مختلفی باشد که به نوع و شدت مشکل شنوایی بستگی دارد.
- یکی از رایج‌ترین روش‌ها استفاده از سمعک است. سمعک‌ها انواع مختلفی دارند و می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کنند.
- کاشت حلزون شنوایی یکی دیگر از روش‌های موثر برای افرادی با کاهش شنوایی شدید تا عمیق است. این دستگاه مستقیماً سیگنال‌های صوتی را به عصب شنوایی ارسال میکند.
- در برخی موارد، درمان‌های دارویی نیز ممکن است مفید باشند، به خصوص اگر کاهش شنوایی به علت عفونت گوش در کودکان یا التهاب باشد. استفاده از داروهای ضد التهاب و آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند به بهبود شنوایی کمک کنند.
- تمرینات شنوایی و گفتاردرمانی نیز می‌تواند به سالمندان کمک کند تا بهتر با کاهش شنوایی خود سازگار شوند و مهارت‌های ارتباطی خود را حفظ کنند.
- پیشگیری و مراقبت‌های منظم از گوش‌ها نقش مهمی در حفظ شنوایی دارند. مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی برای ارزیابی‌های دوره‌ای و دریافت مشاوره‌های لازم می‌تواند به پیشگیری از پیشرفت کاهش شنوایی کمک کند.
توجه به نیازهای فردی و استفاده از روش‌های مختلف درمانی می‌تواند به سالمندان کمک کند تا زندگی بهتری را تجربه کنند.
کاهش شنوایی در سالمندان با کاشت حلزون
کاشت حلزون یک وسیله الکترونیکی کوچک است که به شنیدن افراد کمک میکند. این وسیله می‌تواند برای افرادی که ناشنوا یا کم‌شنوا هستند استفاده شود. کاشت حلزون همان سمعک نیست. با استفاده از عمل جراحی کاشته می‌شود و به روش متفاوتی از سمعک عمل میکند.
انواع مختلفی از کاشت حلزون وجود دارد. با این حال، آنها اغلب از چند قسمت مشابه تشکیل شده اند. یک قسمت از دستگاه به صورت جراحی در استخوان اطراف گوش (استخوان تمپورال) کاشته می شود. این ماده از طریق یک محرک گیرنده ساخته شده است که سیگنال هارا دریافت میکند، رمزگشایی میکند و سپس سیگنال الکتریکی را به مغز می‌فرستد. قسمت دوم کاشت حلزون یک دستگاه خارجی است. این ساخته شده از میکروفون گیرنده، پردازنده گفتار و آنتن است. این قسمت از ایمپلنت صدا را دریافت میکند، صدا را به یک سیگنال الکتریکی تبدیل میکند و آن را به قسمت داخلی کاشت حلزون می‌فرستد.
ایمپلنت حلقه ای مناسب چه کسانی است؟
کاربرد افراد ناشنوا از کاشت حلزون دریافت و بررسی صداها است. با این حال، این دستگاه‌ها شنوایی طبیعی را بازیابی نمی‌کنند. آنها ابزاری هستند که امکان پردازش صدا و گفتار را دارند و به مغز فرستاده می‌شوند. کاشت حلزون برای همه مناسب نیست. نحوه انتخاب فرد کم‌شنوا و کاشت حلزون با بهبود درک مسیر شنوایی مغز و تغییر فناوری تغییر می‌یابد.
هم کودکان و هم بزرگسالان که مشکل کم شنوایی دارند، می‌توانند کاندیدای کاشت حلزون باشند. افرادی که کاندید استفاده از این وسیله هستند ممکن است ناشنوا به دنیا آمده و یا بعد از یادگیری صحبت کردن ناشنوا شوند. کودکان در سن 1 سالگی هم اکنون کاندید این جراحی هستند. اگرچه معیارها برای بزرگسالان و کودکان کمی متفاوت است، اما آنها براساس دستورالعمل های مشابه‌ای طراحی شده اند:
- فرد باید در هر دو گوش کاملاً یا تقریباً ناشنوا باشد و با سمعک تقریباً بهبودی پیدا نمی‌کند. هرکسی که با سمعک به اندازه کافی خوب بشنود، کاندید مناسبی برای کاشت حلزون نیست.
- فرد باید بسیار با انگیزه باشد. پس از قرار دادن کاشت حلزون، آنها باید یاد بگیرند که چگونه از دستگاه به درستی استفاده کنند.
- فرد برای آنچه پس از عمل جراحی اتفاق می‌افتد باید انتظارات معقولی داشته باشد. دستگاه شنوایی “عادی” را بازیابی یا ایجاد نمی‌کند.
- کودکان باید در برنامه‌هایی ثبت نام کنند که به آنها کمک میکند تا نحوه پردازش صدا را یاد بگیرند.
- برای تعیین اینکه فرد کاندیدای کاشت حلزون است، باید توسط پزشک گوش و حلق و بینی معاینه شود. افراد همچنین به انواع خاصی از تست‌های شنوایی که با کمک سمعک انجام می‌شوند، نیاز دارند.
- این ممکن است شامل سی تی اسکن یا اسکن از مغز و گوش میانی و داخلی باشد.
- ممکن است افراد نیاز به ارزیابی یک روانشناس داشته باشند تا مشخص شود کاندیداهای خوبی برای کاشت حلزون هستند یا خیر.
سخن پایانی
در آخر می‌توانیم بگوییم که پیرگوشی در سالمندان به دلایل مختلفی از جمله تغییرات مربوط به سن در گوش داخلی، قرار گرفتن در معرض صدای بلند، و شرایط پزشکی مانند دیابت و فشار خون بالا رخ می‌دهد. روش‌های مراقبتی شامل استفاده از سمعک، اجتناب از صداهای بلند، و انجام معاینات منظم شنوایی است.
درمان‌ها می‌تواند شامل توانبخشی شنوایی، استفاده از ایمپلنت‌های حلزونی و داروهای مرتبط با کاهش التهاب و بهبود جریان خون به گوش باشد. پیشگیری و مدیریت مؤثر این شرایط نیازمند ترکیبی از مراقبت‌های پزشکی، تغییرات سبک زندگی، و حمایت روانی و اجتماعی است.
سوالات متداول
١. رایج‌ترین درمان برای کاهش شنوایی سالمندان چیست؟
یکی از رایج‌ترین روش‌ها، استفاده از سمعک است. سمعک‌ها انواع مختلفی دارند و می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کنند.
٢. چند راه کاربردی برای پیشگیری از کاهش شنوایی در سالمندان را بیان کنید؟
مراقبت از گوش ها، تغذیه مناسب، مراجعه منظم به پزشک، استفاده از وسایل محافظتی، حفظ بهداشت عمومی، فعالیت های فیزیکی و ذهنی، از راه‌های کاربردی برای پیشگیری از کاهش شنوایی هستند.
3. چه کسانی می‌توانند کاشت حلزون انجام دهند؟
هم کودکان و هم بزرگسالان که مشکل کم شنوایی دارند، می‌توانند کاشت حلزون را انجام دهند. افرادی که می‌توانند استفاده از این وسیله را انجام دهند باید کامل ناشنوا باشند حال چه مادرزادی چه بعد از یادگیری صحبت کردن ناشنوا شوند.
4. آیا تغذیه مناسب در جلوگیری از کم شنوایی موثر است؟
بله، کاهش مصرف چربی‌های اشباع و غذاهای ناسالم که ممکن است به کاهش جریان خون در گوش‌ها منجر شوند.
5. آیا بهبود پیر گوشی در سالمندان ممکن است؟
اگر چه درمان قطعی پیر گوشی در سالمندان وجود ندارد، اما با استفاده از وسایل کمکی یا جراحی، می‌توان شنوایی را تا حدود زیادی بهبود بخشید.
6. درمان‌های رایج پیرگوشی کدامند؟
دو درمان رایج برای پیر گوشی وجود دارد که یکی از آنها استفاده از سمعک بوده و دیگری کاشت حلزون است.
7. بهترین روش جلوگیری از پیر گوشی در سالمند چیست؟
تشخیص به موقع و چکاپ‌های دوره‌ای سالمند نزد پزشک گوش و حلق و بینی، به جلوگیری از این عارضه کمک زیادی خواهد کرد.
8. درمان پیرگوشی در طب سنتی چیست؟
مصرف جینکو، به عنوان یک داروی گیاهی، برای تقویت گردش خون در نواحی نزدیک به گوش، درمان وزوز گوش و جلوگیری از پیرگوشی، توصیه شده است.
9. چه ویتامینی برای پیرگوشی سالمند مناسب است؟
اگر چه هیچ ویتامینی به صورت مستقیم در جلوگیری و درمان پیر گوشی موثر نیست، اما ویتامین‌های گروه B می‌توانند به طور کلی روند پیری در تمامی اعضای بدن را به تعویق بیندازند.
10. آیا امکان بروز پیر گوشی در جوانی وجود دارد؟
امکان بروز اختلالات شنوایی در هر سنی وجود دارد، اما دیگر نمی‌توان در چنین سنی نام آن را پیر گوشی گذاشت.
